Egiryn
Egiryn (ciemny) ze skaleniem (jasny) | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
NaFe(Si2O6) – krzemian sodowo-żelazowy |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
6 |
Przełam |
nierówny |
Łupliwość |
doskonała, dwukierunkowa |
Pokrój kryształu |
słupkowy, tabliczkowy |
Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
Gęstość minerału |
3,5 -3,6 g/cm³[1] |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
czarna, ciemnozielona |
Rysa |
białoszara, żółtawa do brązowej lub zielona |
Połysk |
szklisty |
Współczynnik załamania |
nα = 1,720 - 1,778 nβ = 1,740 - 1,819 nγ = 1,757 - 1,839 |
Inne |
dwójłomność δ = 0,037 - 0,061, półprzezroczysty do nieprzezroczystego |
Egiryn – minerał z grupy krzemianów łańcuchowych, zaliczany do grupy piroksenów – klinopiroksen. Minerał należy do grupy minerałów rzadkich. Wraz z jadeitem oraz kosmochlorem tworzy szereg jadeitu.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy raz została opisana próbka pozyskana z Rundemyr, Øvre Eiker, Buskerud, w Norwegii w 1835 roku. Minerał swoją nazwę wywodzi od Ägira, nordyckiego boga morza[1]. Czasami można spotkać się z nazwą minerału akmit (z (gr.) ἀκμή - "punkt, krawędź"), co nawiązuje do pokroju kryształów.
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Często tworzy kryształy tabliczkowe, listewkowe, igiełkowe, długosłupkowe, których wierzchołek stanowi wydłużona piramida. Występuje w postaci włosków lub delikatnych włókien, które łączą się w skupienia włókniste o barwach od ciemnozielonej do zielonoczarnej. Często wykazuje prążkowanie zgodne z wydłużeniem słupa. Jest kruchy, przeświecający.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w skałach magmowych, zasobnych w alkalia (skały alkaliczne) zwłaszcza w sód. Bywa spotykany w granitach, granodiorytach, pegmatytach, trachitach.
Miejsca występowania: Norwegia – Skaadoe, Brevig, Grenlandia, Rosja – Półwysep Kolski, USA – Arkansas, Montana, Zambia, Norwegia, Kanada.
W Polsce- został stwierdzony w rejonie Cieszyna i Żywca w Beskidach.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Ta sekcja od 2015-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
- interesuje naukowców,
- poszukiwany i ceniony przez kolekcjonerów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b mindat.org - Aegirine(ang.) (dostęp: 27-05-2011)