Przejdź do zawartości

Open Vlaamse Liberalen en Democraten

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Flamandzcy Liberałowie i Demokraci
Ilustracja
Państwo

 Belgia

Lider

Tom Ongena

Data założenia

1992

Adres siedziby

Bruksela

Ideologia polityczna

liberalizm

Członkostwo
międzynarodowe

Międzynarodówka Liberalna

Barwy

niebieska, żółta

Strona internetowa

Flamandzcy Liberałowie i Demokraci (niderl. Open Vlaamse Liberalen en Democraten, Open VLD) – belgijska i flamandzka partia polityczna o profilu liberalnym, działająca od 1992. Należy do Partii Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ugrupowanie (jako VLD) powstało w 1992 na bazie przekształconej Partii na rzecz Wolności i Postępu, do której dołączyli liberalni politycy z innych ugrupowań. Liberałowie w 1999 odnieśli zwycięstwo w wyborach krajowych do Izby Reprezentantów, dzięki czemu na czele nowego gabinetu stanął ich przywódca Guy Verhofstadt. Utworzył on pierwszy od kilkudziesięciu lat rząd bez udziału chadeków, popierany przez socjalistów flamandzkich i walońskich oraz Partię Reformatorsko-Liberalną. Po wyborach w 2003 VLD utrzymało władzę, jednocześnie doszło do kilku rozłamów, skutkujących powstaniem niewielkich ugrupowań.

Na potrzeby wyborów w 2007 Flamandzcy Liberałowie i Demokraci zawiązali kartel wyborczy Open VLD z Apelem Liberalnym i partią Vivant. Partia pozostała w kolejnych rządach kierowanych od 2008 przez chadeków Yves'a Leterme, Hermana Van Rompuya i ponownie pierwszego z nich. Wiosną 2010 liberałowie wyszli z koalicji rządzącej, co doprowadziło do przedterminowych wyborów parlamentarnych. W głosowaniu tym partia uzyskała najsłabszy wynik wyborczy od czasu swojego powstania (13 mandatów w Izbie Reprezentantów i 4 w Senacie)[1][2]. W 2011 partia weszła do koalicji rządowej popierającej rząd, na czele którego stanął waloński socjalista Elio Di Rupo. W 2014 po kolejnych wyborach krajowych i kilkumiesięcznych negocjacjach liberałowie dołączyli do nowej koalicji rządowej, w ramach której premierem został Charles Michel[3], którego w 2019 zastąpiła Sophie Wilmès[4].

W 2020 ugrupowanie przystąpiło do nowej wielopartyjnej koalicji, współtworząc belgijski rząd, na czele którego stanął jeden z ich liderów – Alexander De Croo[5].

Wyniki wyborcze[edytuj | edytuj kod]

Wybory do Izby Reprezentantów[6]:

  • 1995: 13,1% głosów, 21 mandatów
  • 1999: 14,3% głosów, 23 mandaty
  • 2003: 15,4% głosów, 25 mandatów
  • 2007: 11,8% głosów, 18 mandatów
  • 2010: 8,2% głosów, 13 mandatów
  • 2014: 9,8% głosów, 14 mandatów
  • 2019: 8,5% głosów, 12 mandatów
  • 2024: 5,5% głosów, 7 mandatów[7]

Przewodniczący[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Resultaat Kamer van Volksvertegenwoordigers 13 juni 2010. electionresults.belgium.be. [dostęp 2024-06-12]. (niderl.).
  2. ↑ Resultaat Senaat 13 juni 2010. electionresults.belgium.be. [dostęp 2024-06-12]. (niderl.).
  3. ↑ Belgium agrees to form coalition government. dw.be, 7 października 2014. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  4. ↑ Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier. hln.be, 27 października 2019. [dostęp 2024-06-12]. (niderl.).
  5. ↑ Nouveau gouvernement belge: les militants des sept partis (PS, sp.a, MR, Open VLD, CD&V, Ecolo et Groen) ont dit oui. rtbf.be, 30 września 2020. [dostęp 2024-06-12]. (fr.).
  6. ↑ Parties and Elections in Europe: Belgium. parties-and-elections.eu. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  7. ↑ Verkiezingen 9 juni 2024: Resultaten in cijfers. elections2024.belgium.be. [dostęp 2024-06-12]. (niderl.).
  8. ↑ Leaders of Belgium. zarate.eu. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
  9. ↑ Lachaert overtuigend verkozen tot nieuwe voorzitter Open Vld, Tommelein met 30 procent zichtbaar ontgoocheld. hln.be, 22 maja 2020. [dostęp 2024-06-12]. (niderl.).
  10. ↑ 'We have nine months to get back on our feet', says new Open VLD leader. brusselstimes.com, 23 września 2023. [dostęp 2024-06-12]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Open_Vlaamse_Liberalen_en_Democraten&oldid=73985242”