Iwona Zaborowska-Baer

Iwona Zaborowska-Baer
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1928 ; Płock
Data i miejsce śmierci	28 grudnia 2005 ; Warszawa
Zawód	scenograf, malarka
Współmałżonek	Bogdan Baer
	Odznaczenia

Iwona Zaborowska-Baer (ur. 10 marca 1928 w Płocku, zm. 28 grudnia 2005 w Warszawie) – scenograf teatralny, malarka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia na Wydziale Plastyki Przestrzennej Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Łodzi.

Jako scenograf zadebiutowała w 1954 w Teatrze Nowym w Łodzi. W latach 1971-1999 współpracowała m.in. z: Teatrem im. Siemaszkowej w Rzeszowie, Teatrem Powszechnym i Teatrem Muzycznym w Łodzi, Teatrem Ziemi Mazowieckiej, Teatrem Ochoty i Teatrem Polskim w Warszawie.

W roku 2000 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A 3 Tuje rz. 3 m. 10)^[1].

Scenografia w Teatrze Telewizji[edytuj | edytuj kod]

7 lipca 1969 – M. Gogol, Rewizor, reż. W. Zatorski
1 marca 1974 – B. Wasiljew, Tak tu cicho o zmierzchu, reż. Tadeusz Worontkiewicz
13 września 1974 – A. Arbuzów, Stracony syn, reż. T. Worontkiewicz
20 kwietnia 1987 – W. Bogusławski, Henryk VI na łowach, reż. Bogdan Baer
20 lipca 1987 – A. Fredro, Jestem zabójcą, reż. B. Baer
1 kwietnia 1995 – Molier, Lekarz mimo woli, reż. B. Baer

Scenografia teatralna za granicą (wybór)[edytuj | edytuj kod]

1958 – Nowy Sad, Jugosławia
1967 – Essen, NRF
1967 – Quadrien Scenografii, Praga, Czechosłowacja

Wystawy indywidualne (wybór)[edytuj | edytuj kod]

1968 – Polski Ośrodek ITI w Warszawie
1968 – Jeleniogórskie Spotkania Teatralne
maj-czerwiec 1995 – Galeria Sceny Kameralnej Teatru Polskiego w Warszawie (akwarela)

Wystawy zbiorowe (wybór)[edytuj | edytuj kod]

1962 – Scenografia w XV-lecie PRL, PKiN Warszawa
23 września – 6 października 2004 – Uroki lata, Galeria Art. Novum, Warszawa (akwarela)
8 grudnia 2004 – 7 stycznia 2005 – Pejzaże z Polski, Biblioteka Polska, Paryż (akwarela)

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Była żoną aktora Bogdana Baera, z którym miała dwie córki: etnografa, etnomuzyka i dziennikarkę - Jagnę Knittel i malarkę - Dorotę Baer. Jej rodzicami byli Wincenty Zaborowski (1883-1940) - filolog klasyczny aresztowany w ramach Akcji AB i zamordowany w Mauthausen i Czesława - harcerka, członkini Wojskowej Służby Kobiet AK^[2]^[3].

Wybrane źródła[edytuj | edytuj kod]

Teczka osob. I.Z.-B. [w:] Archiwum ZASP – Dział Dokumentacji Teatralnej Instytutu Teatralnego im. Z. Raszewskiego w Warszawie
Z. Strzelecki, Kierunki scenografii współczesnej, Warszawa, 1970
Biogram I.Z.-B [w:] Słownik artystów plastyków okręgu warszawskiego ZPAP: 1945-1970: słownik biograficzny, Warszawa, 1972
Z. Strzelecki, Polska plastyka teatralna, t. 3, Warszawa, 1963
Z. Strzelecki, Współczesna scenografia polska, Warszawa, 1984
M. Dęboróg-Bylczyński, Zaborowscy herbu Rogala. Podlaska szlachta zagrodowa, "Wiadomości Monarchistyczne" 2007, nr 3 s. 7-9.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
↑ Płk. dr inż. Maciej Zaborowski, Hałłasowa z Rozwadowskich Kazimiera, w: Harcerski Słownik Biograficzny, T. 3, Warszawa 2012, s. 80-81.
↑ Jan Szymański, Nauczyciele i wychowankowie Gimnazjum i Liceum im. Marszałka St. Małachowskiego w Płocku polegli w czasie II wojny światowej, w: "Notatki Płockie", 1980, T. 25, s. 38.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Iwona Zaborowska-Baer, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .

[1] Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze

[2] Płk. dr inż. Maciej Zaborowski, Hałłasowa z Rozwadowskich Kazimiera, w: Harcerski Słownik Biograficzny, T. 3, Warszawa 2012, s. 80-81.

[3] Jan Szymański, Nauczyciele i wychowankowie Gimnazjum i Liceum im. Marszałka St. Małachowskiego w Płocku polegli w czasie II wojny światowej, w: "Notatki Płockie", 1980, T. 25, s. 38.

[1]

[2]

[3]