Krzysztof Orzechowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Krzysztof Orzechowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 września 1947
Toruń

Zawód

aktor, reżyser

Współmałżonek

Anna Dymna

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka „Honoris Gratia”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Krzysztof Bronisław Orzechowski (ur. 6 września 1947 w Toruniu) – polski aktor i reżyser teatralny, w latach 1999–2016 dyrektor Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, profesor sztuk teatralnych[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie (1970) i na Wydziale Reżyserii Akademii Teatralnej w Warszawie (1982)[2]. W 2012 otrzymał tytuł profesora sztuk teatralnych[3].

W latach 70. pracował jako aktor, a później jako reżyser w teatrach warszawskich, m.in. w Teatrze Komedia, Teatrze Dramatycznym oraz Teatrze Narodowym. Od 1981 jako pedagog związany z Akademią Teatralną w Warszawie, objął stanowisko profesora zwyczajnego na Wydziale Reżyserii tej uczelni[3]. W latach 1989–1996 pracował jako reżyser w Teatrze Ludowym w Krakowie w Nowej Hucie. W latach 1997–1999 był dyrektorem Teatru Bagatela w Krakowie. W 1999 powołany na stanowisko dyrektora Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, pełnił tę funkcję do 2016[4]. W 2019 został dziekanem Wydziału Aktorskiego Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego[5].

Mąż Anny Dymnej[6].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Teatralna[edytuj | edytuj kod]

  • Niemcy – 1970 (aktor)
  • Boso, ale w ostrogach – 1971 (aktor)
  • Wieczór Trzech Króli – 1971 (aktor)
  • Człowiek znikąd – 1972 (aktor)
  • Ferdynand Wspaniały – 1973 (aktor)
  • Romans w wodewilu – 1973 (aktor)
  • Błękitny potwór – 1974 (aktor)
  • Król Lear – 1977 (aktor)
  • Wariacje – 1977 (aktor)
  • Medea – 1978 (aktor)
  • Hamlet – 1967, 1979 (aktor)
  • Operetka – 1980 (asystent reżysera, aktor)
  • Jak wam się podoba – 1980 (asystent reżysera, aktor)
  • Księżniczka Turandot – 1981 (reżyseria, adaptacja)
  • Mord w katedrze – 1982 (aktor)
  • Czarująca szewcowa – 1983 (reżyseria)
  • Operetka (II wersja) – 1983 (aktor, asystent reżysera)
  • A jednak powrócę… – 1986 (reżyseria)
  • Pierścień i róża –, 1983, 1987 (reżyseria)
  • Emida albo królewna pasterska – 1987 (reżyseria)
  • Kandyd – 1988, 1985 (reżyseria)
  • Ambasador – 1988 (reżyseria)
  • Człowiek z marmuru – 1989 (reżyseria)
  • Opera żebracza – 1990 (reżyseria, inscenizacja, adaptacja)
  • Wieczór Trzech Króli – 1991 (reżyseria)
  • Nienawidzę – 1991 (reżyseria)
  • Ich czworo – 1992 (reżyseria)
  • Romeo i Julia – 1992 (reżyseria)
  • Panna Tutli-Putli – 1993 (reżyseria)
  • Baśń o zaklętym jaworze – 1993 (reżyseria)
  • Zatrute pióro – 1993 (reżyseria)
  • Kandyd, czyli… – 1994 (reżyseria)
  • Po górach, po chmurach – 1994 (reżyseria)
  • Tango – 1996 (reżyseria)
  • Gimpel głupek – 1996 (reżyseria)
  • Nocne tańce Wieczystego – 1997 (reżyseria)
  • Pan Jowialski – 1997 (reżyseria)
  • Pierścień i róża – 1998 (inscenizacja)
  • Czego nie widać – 1998 (reżyseria, aktor)
  • Tomasz Mann – 1999 (reżyseria)
  • Pastorałka na nowy wiek – 2001 (reżyseria)
  • Kandyd, czyli Optymizm – 2004 (adaptacja sceniczna z Maciejem Wojtyszko)
  • Zaduszki – Wyspiański – 2007 (reżyseria)
  • Post-Makbet. Żart sceniczny – 2008 (reżyseria)
  • Ja, Feuerbach – 2008 (reżyseria)
  • Zakręcony Słowacki, czyli noc w malinach – 2009 (reżyseria, aktor)
  • Krzyżacy, czyli teatr w kryzysie (albo koszmarny sen dyrektora) – 2010 (reżyseria, aktor)

Filmowa[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[7]
Nagrody i wyróżnienia[7]
  • 1998 – Krakowska Złota Maska, nagroda przyznana przez publiczność (w ramach plebiscytu organizowanego przez Krakowską Fundację Artystów Teatru) dla wyreżyserowanego przez Krzysztofa Orzechowskiego spektaklu Pan Jowialski (Teatr Ludowy w Krakowie) jako najlepszego przedstawienia z poprzedniego roku[12]
  • 1998 – Nagroda za reżyserię przedstawienia Pan Jowialski Aleksandra Fredry w Teatrze Ludowym w Krakowie na XXIII OKT w Opolu
  • 2003 – Nagroda im. Stanisława Pruszyńskiego za wkład pracy społecznej w organizację dorocznych Festiwali Twórczości Osób Niepełnosprawnych „Albertiana”
  • 2009 – Nagroda I stopnia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za szczególne osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne
  • 2009 – Odznaka „Honoris Gratia”
  • 2016 – Nagroda Krakowska Książka Miesiąca za autobiografię Podróż do kresu pamięci
  • 2017 – Medal Świętego Brata Alberta[13][14]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.P. z 2012 r. poz. 524
  2. a b Krzysztof Orzechowski w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2018-07-15].
  3. a b Prof. przew. kwal. I Krzysztof Bronisław Orzechowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2018-07-15].[martwy link]
  4. Dyrektor Krzysztof Orzechowski żegna się z Teatrem im. Słowackiego. radiokrakow.pl, 25 czerwca 2016. [dostęp 2018-07-16].
  5. Aktualności. ka.edu.pl, 5 września 2019. [dostęp 2019-09-19].
  6. Od przyjaźni do... miłości. interia.pl, 14 grudnia 2011. [dostęp 2018-07-16].
  7. a b Krzysztof Orzechowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09].
  8. M.P. z 2004 r. nr 1, poz. 10
  9. M.P. z 2010 r. nr 98, poz. 1148
  10. Krzysztof Orzechowski odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. prezydent.pl, 24 października 2015. [dostęp 2015-10-25].
  11. Minister kultury Piotr Gliński odznaczył przedstawicieli polskiej kultury. pap.pl, 12 lipca 2018. [dostęp 2018-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-14)].
  12. Złote Maski Melpomeny. dziennikpolski24.pl, 20 lutego 2001. [dostęp 2018-07-14].
  13. Medal Św. Brata Alberta. Fundacja Brata Alberta. [dostęp 2018-01-18].
  14. Medal św. Brata Alberta m.in. dla s. Małgorzaty Chmielewskiej i Marcina Gortata. Konferencja Episkopatu Polski, 9 stycznia 2017. [dostęp 2018-01-18].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]