Álvaro Noboa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Álvaro Fernando Noboa Pontón
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1950
Guayaquil

Álvaro Fernando Noboa Pontón (ur. 21 listopada 1950 w Guayaquil) – ekwadorski polityk i przedsiębiorca, kandydat w wyborach prezydenckich w 1998, 2002, 2006, 2009 oraz w 2013.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Álvaro Noboa kształcił się w szkole katolickiej San Jose La Salle w Guayaquil oraz w Instytucie La Rosey w Szwajcarii. Ukończył prawo na Uniwersytecie w Guayaquil oraz kurs administracji biznesowej w American Management Association w Nowym Jorku[1].

Álvaro Noboa jest właścicielem rozległego imperium biznesowego. Jego ojciec, Luis Noboa był założycielem kompanii, zajmującej się plantacją i eksportem bananów. W wieku 43 lat Noboa odziedziczył po nim firmę. Jednak już wcześniej doszedł do statusu miliardera dzięki swojej własnej działalności.

W 1973 Álvaro Noboa założył Promandato Global S.A., firmę zajmującą się rynkiem nieruchomości w Ekwadorze. W 1998 założył Banco del Litoral, jeden z głównych ekwadorskich banków oraz rozpoczął wydawanie miesięcznika "Revista La Verdad". W lipcu 1988 założył kompanię inwestycyjną Global Financing Company, a w kolejnych latach Exportada Bananera Noboa, zajmującą się eksportem bananów.

Od 2003 corocznie brał udział Spotkaniu Przedsiębiorców Ameryki Latynoamerykańskiej. Spotkania, zorganizowane z inicjatywy Carlosa Slima odbyły się w 2003 w Meksyku, w 2004 w Dominikanie, w 2005 w Brazylii, w 2007 w Argentynie, w 2007 w Chile i w 2008 w Panamie.

W 2002 kompania Noboi znalazła się w ogniu krytyki, po tym jak Human Rights Watch oskarżyła kompanię o łamanie praw pracowniczych, w tym prawa do strajku i prawa zrzeszania się w związkach zawodowych. Według organizacji, strajkujący pracownicy w jednej z filii kompanii, zostali zaatakowani i pobici. Według gazety The New York Times w marcu 2002 kompania zwolniła 120 pracowników plantacji bananów w odpowiedzi za ich przystąpienie do związku zawodowego[2][3]. W kwietniu 2002 Human Rights Watch skrytykowała również kompanię za warunki, w jakich mieli pracować nieletni na plantacjach bananów[4].

W 1977 założył Fundację Kampania na rzecz Nowego Człowieczeństwa (Fundación Cruzada Nueva Humanidad), której celem była walka z ubóstwem, chorobami, ignorancją, nienawiścią i innymi problemami dotykającymi ludzkość[5].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W sierpniu 1996 został mianowany przewodniczącym Rady Polityki Pieniężnej przez prezydenta Bucarama. Na stanowisku tym pozostał do lutego 1997, kiedy to prezydent został usunięty z urzędu. Jako przewodniczący Rady, wstrzymał program prywatyzacji, zapoczątkowany przez poprzednią administrację i zastąpił go programem dokapitalizowania przedsiębiorstw państwowych.

W 1998 wziął po raz pierwszy udział w wyborach prezydenckich w Ekwadorze. W pierwszej turze 31 maja 1998, z wynikiem 26,6% głosów zajął drugie miejsce za Jamilem Mahuadem (34,9%). W drugiej turze 12 lipca 1998, Noboa (48,83%) przegrał z Mahuadem (51,16%) różnicą 103 tysięcy głosów[6]. Po wyborach, ogłosił iż w trakcie zliczania głosów doszło do fałszerstw i bezskutecznie domagał się ponownego przeliczenia głosów.

W 2002 założył Instytucjonalną Partię Odnowy Akcji Narodowej (PRIAN, Partido Renovador Institucional de Acción Nacional). W tym samym roku po raz drugi uczestniczył w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze z 20 października 2002 zdobył 17,4% głosów i zajął drugie miejsce za Lucio Gutiérrezem (20,3%). W drugiej turze z 24 listopada 2002 przegrał z Gutiérrezem stosunkiem głosów 45,2% do 54,8%[7].

W 2006 po raz trzeci ubiegał się o prezydenturę. W pierwszej turze wyborów 15 października 2006, zwyciężył (26,8% głosów) z Rafaelem Correą (22,8%). W drugiej turze 26 listopada 2006 przegrał jednak z Correą stosunkiem głosów 43,33% do 56,67%[8].

Ponownie startował w kolejnych wyborach prezydenckich w 2009. 10 lutego 2009 został oficjalnie jednym z ośmiu kandydatów, ubiegających się o najwyższy urząd w kraju[9]. W wyborach prezydenckich z 26 kwietnia 2009 zajął trzecie miejsce, za Rafaelem Correą i Lucio Gutiérrezem, zdobywając niecałe 12% głosów poparcia[10].

Po raz piąty wziął udział w wyborach prezydenckich 17 lutego 2013, w których zajął piąte miejsce, uzyskawszy 3,5% głosów poparcia[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Biography of Alvaro Noboa. alvaronoboa.com. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  2. "Ecuador: Escalating Violence Against Banana Workers", Human Rights Watch, 21 maja 2002.
  3. Workers Pay Brutal Price for Cheap Fruit. commondreams.org, 2002-06-16. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-27)]. (ang.).
  4. "Ecuador: Widespread Labor Abuse on Banana Plantations", Human Rights Watch, 24 kwietnia 2002.
  5. Strona oficjalna Fundación Cruzada Nueva Humanidad
  6. Election Guide
  7. Election Guide
  8. Elections Guide
  9. "Eight Ecuadorians Run for President", Ecuador Rising, 11 lutego 2009.
  10. Ecuador's Correa set for poll win. BBC News, 2009-04-27. [dostęp 2017-02-20]. (ang.).
  11. Resultados oficiales. cne.gob.ec. [dostęp 2017-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-17)]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Strona osobista. alvaronoboa.com. [dostęp 2017-02-20]. (hiszp. • ang.)