Éric Prié

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Éric Prié
Ilustracja
Éric Prié, Montpellier 2008
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1962
Paryż

Obywatelstwo

Francja

Tytuł szachowy

arcymistrz (1996)

Ranking FIDE

2377 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

105

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
b8 – Czarny skoczek
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
e8 – Czarny król
f8 – Czarny goniec
g8 – Czarny skoczek
h8 – Czarna wieża
a7 – Czarny pionek
b7 – Czarny pionek
c7 – Czarny pionek
e7 – Czarny pionek
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
d5 – Czarny pionek
d4 – Biały pionek
a3 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
c2 – Biały pionek
e2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
h2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biały król
f1 – Biały goniec
g1 – Biały skoczek
h1 – Biała wieża
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Atak Prié

Éric Prié (ur. 14 marca 1962 w Paryżu) – francuski szachista, arcymistrz od 1996 roku.

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

Od połowy lat 80. do końca 90. należał do czołówki francuskich szachistów. Trzykrotnie (1990, 1994,1996) reprezentował narodowe barwy na olimpiadach szachowych oraz dwukrotnie (1989, 1992) - w drużynowych mistrzostwach Europy[1]. Począwszy od roku 1980 wielokrotnie wystąpił w finałach indywidualnych mistrzostw Francji, największy sukces odnosząc w roku 1995 w Tuluzie, gdzie zdobył tytuł mistrza kraju. Poza tym, w latach 1989 (Epinal) i 1992 (Strasburg) dwukrotnie zajął III miejsca, zdobywając medale brązowe[2].

Czterokrotnie (1982, 1983, 1992, 1996) triumfował w mistrzostwach Paryża[3]. Do innych jego sukcesów w turniejach międzynarodowych należą m.in. dz. III m. w Paryżu (1983, za Jamesem Plaskettem i Erikiem Lobronem, wraz z Johnem Nunnem i Miodragiem Todorceviciem), dz. I m. w Chanac (1989, wraz z m.in. Gilles'em Mirallesem), dz. II m. w Orange (1990, za Krumem Georgiewem, wraz z Krzysztofem Pytlem), I m. w Clichy (1990), dz. II m. w Paryżu (1992, za Wiktorem Moskalenką), dz. II m. w Cannes (1995, za Borislavem Ivkovem, wraz z Mladenem Palacem, Jean-Lukiem Chabanonem i Emirem Dizdareviciem), dz. II m. w Rochefort (2005, za Jurijem Sołodowniczenką, wraz z m.in. Wencisławem Inkiowem i Markiem Santo-Romanem), dz. I m. w Nantes (2005, wraz z Amirem Bagherim), dz. I m. w San Sebastián (2006, wraz z Kevinem Spraggettem, Dasem Neelotpalem i Stuartem Conquestem), dz. I m. w Marsylii (2006, wraz z Danielem Fridmanem), dz. II m. w Cap d'Agde (2006, za Anthonym Kostenem, wraz z m.in. Wadymem Małachatką, Christianem Bauerem, Yannickiem Pelletierem i Glennem Flearem), I m. w Villeneuve-Tolosane (2007) oraz I m. w San Sebastián (2009, turniej C).

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 października 2007 r., z wynikiem 2532 punktów zajmował wówczas 17. miejsce wśród francuskich szachistów[4].

Nazwisko Érica Prié nosi atak powstający po posunięciach 1.d4 d5 2.a3. Temu rzadko stosowanemu otwarciu poświęcił on szereg analiz teoretycznych[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]