Łęg (powiat częstochowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łęg
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

częstochowski

Gmina

Kruszyna

Sołectwo

Łęg-Kijów

Liczba ludności (2008)

94[potrzebny przypis]

Strefa numeracyjna

34

Kod pocztowy

42-282[2]

Tablice rejestracyjne

SCZ

SIMC

0136886

Położenie na mapie gminy Kruszyna
Mapa konturowa gminy Kruszyna, u góry znajduje się punkt z opisem „Łęg”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Łęg”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko górnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Łęg”
Położenie na mapie powiatu częstochowskiego
Mapa konturowa powiatu częstochowskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Łęg”
Ziemia51°01′44″N 19°18′02″E/51,028889 19,300556[1]
Strona internetowa

Łęgwieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie częstochowskim, w gminie Kruszyna.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Najstarsza znana wzmianka o Łęgu pochodzi z 1457 roku i dotyczy sprzedaży miejscowości szlachcicowi Piotrowi z Brzeźnicy za kwotę 150 grzywien[3].

Kolejny opis miejscowości pochodzi z datowanego na 1511 rok dokumentu „Liber Beneficiorum” Arcybiskupa Gnieźnieńskiego Jana Łaskiego.

W roku 1827 Łęg liczył 198, a w 1880 236 mieszkańców[4].

W 1934 roku, szykujący się do przeprowadzki z Kruszyny do Krakowa, Lubomirscy przekazali w prywatne ręce działający w Łęgu tartak[5].

Po II wojnie światowej Łęg włączono do powiatu radomszczańskiego w województwie łódzkim.

W roku 1954 w Łęgu była siedziba władz gromady Łęg, w skład której wchodziły jeszcze Kijów i Szczepocice. Po jej likwidacji w 1958 roku Łęg i Kijów zostały włączone do gromady Kruszyna, a w 1973 do gminy Kruszyna. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa częstochowskiego.

Ochotnicza Straż Pożarna[edytuj | edytuj kod]

W Łęgu działa Ochotnicza straż pożarna, powołana do życia w 1967, zrzeszona w Związku Ochotniczych Straży Pożarnych RP. Posiada duże sukcesy w sporcie pożarniczym[6]:

  • 2014 - 2 miejsce w powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych kobiet, Konopiska 2013
  • 2013 - 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych kobiet, Baby 2013
  • 2012 – 1 miejsce w powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych kobiet, Blachownia 2012
  • 2012 – 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych kobiet, Widzów 2012
  • 2011 – 3 miejsce w powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych kobiet, Konopiska 2011
  • 2011 – 2 miejsce w powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych mężczyzn, Konopiska 2011
  • 2011 – 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych kobiet, Widzów 2011
  • 2011 – 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych mężczyzn, Widzów 2011
  • 2010 – 1 miejsce w powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych kobiet, Borowno 2010
  • 2010 – 5 miejsce w powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych mężczyzn, Borowno 2010
  • 2010 – 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych kobiet, Widzów 2010
  • 2010 – 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych mężczyzn, Widzów 2010
  • 2009 – 3 miejsce w powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych, Huta Stara 2009
  • 2009 – 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych, Widzów 2009
  • 2007 – 11 miejsce w powiatowych zawodach sportowo-pożarniczych, Blachownia 2007
  • 2007 – 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych, Kruszyna 2007
  • 2001 – 1 miejsce w gminnych zawodach sportowo-pożarniczych, Kruszyna 2001

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 72630
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 704 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu. Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk. [dostęp 2012-02-20]. (pol.).
  4. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom V. Uniwersytet Warszawski. [dostęp 2012-02-20]. (pol.).
  5. Strona internetowa wsi Łęg i Kijów. [dostęp 2012-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (pol.).
  6. Ochotnicza Straż Pożarna w Łęgu. [dostęp 2014-11-26]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Łaski: Liber Beneficiorum. Gniezno: J. Łukowski, 1880–1881.