Łabuń długonogi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łabuń długonogi
Leiobunum limbatum
L. Koch, 1861
Ilustracja
Samiec L. limbatum
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

kosarze

Podrząd

Eupnoi

Nadrodzina

Phalangioidea

Rodzina

Sclerosomatidae

Podrodzina

Leiobuninae

Rodzaj

Leiobunum

Gatunek

łabuń długonogi

Łabuń długonogi[1] (Leiobunum limbatum) – gatunek kosarza z podrzędu Eupnoi i rodziny Sclerosomatidae[2].

Budowa ciała[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samicy wynosi od 5,3 do 7,4 mm, zaś samca od 3,9 do 4,6 mm. Odnóża czarniawe, tylko uda i golenie z białawym pierścieniem. Najdłuższe odnóża drugiej pary do 92 mm długości. Uda z drobnymi kolcami, pozostałe segmenty nieuzbrojone. Ciało samca ubarwione jaskrawo ceglasto z ciemnym obramowaniem na grzbietowej stronie. Ciało samicy ubarwione rudo z ciemną plamą i szarym poprzecznym pasem. Przed oczami jaśniejsze pole z ciemną plamą, na której znajduje się guzek oczny. Guzek oczny u obu płci mały, wysoki i pozbawiony kolców. Oczy z ciemnym obramowaniem[3].

Biotop[edytuj | edytuj kod]

Występuje zarówno w wilgotnych jak i suchych lasach. W ciągu dnia bytuje na ścianach budynków, tworząc skupiska do 40 osobników. W górach sięga do wysokości 2000 m n.p.m.[3]

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Kosarz ten zamieszkuje środkowy pas Europy od Alp po Szwecję. Wykazany również z Polski[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Heiko Bellmann: Przewodnik kieszonkowy: Pająki. Warszawa: Multico O. W., 1998.
  2. Joel Hallan's Biology Catalog: Sclerosomatidae. bug.tamu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-21)]. (ang.).
  3. a b J. Martens. Die Tierwelt Deutschlands 64. Teil, Weberknechte, Opiliones.. „VEB Gustav Fischer Verlag Jena”, s. 464, 1978. 
  4. Wojciech Staręga: Lista kosarzy Polski na arachnologia.edu.pl. 2000-07-31. [dostęp 2012-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-15)].