Łagów (województwo dolnośląskie)
Na mapach: 
51°09′28″N 15°03′02″E/51,157778 15,050556
51°09′28″N 15°03′02″E/51,157778 15,050556
| wieś | |
 Pałac w Łagowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
190-200[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
1305[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-900[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DZG |
| SIMC |
0193329 |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Zgorzelec  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zgorzeleckiego  | |
| 51°09′28″N 15°03′02″E/51,157778 15,050556[1]
| |
| Strona internetowa | |
-kosc_sw_Antoniego_Padewskiego_1.jpg)
Łagów (niem. Leopoldshain[5]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie zgorzeleckim, w gminie Zgorzelec. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Łagów to duża wieś leżąca na Pogórzu Izerskim, na Równinie Zgorzeleckiej, na wschód od Zgorzelca, na wysokości około 190–200 m n.p.m.[2]
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczył 1305 mieszkańców[3]. Jest największą miejscowością gminy Zgorzelec.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Po raz pierwszy miejscowość jest wymieniana w 1305 roku pod nazwą Lutolfelshain[2]. Nazwa wielokrotnie ulegała zmianom: Lewtelhayn, Lutoldisheyn, Leutoldshain, Leupelshain (rok 1510), Leupotzhein (rok 1593), Leipoldishain (rok 1753). Przed 1945 rokiem wieś nazywała się Leopoldshain, a po II wojnie światowej Leopoldów[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
- 24 listopada 1745 do Łagowa zawitał król Prus – Fryderyk II Wielki, który rozlokował się tutaj wraz ze swoją armią.
- 20 kwietnia 1813 gościł tu wnuk carycy Katarzyny II – car Aleksander I Pawłowicz Romanow. W tym samym czasie jego brat, książę Konstanty Pawłowicz, leżał chory w pobliskim pałacyku w Jędrzychowicach.
- 23 maja 1813 rozegrała się kilkugodzinna bitwa na łąkach pomiędzy Łagowem a Trójcą[2]. Po jednej stronie stanęły wojska francuskie wraz z saskim korpusem Reyniera, a po drugiej wojska sprzymierzone rosyjsko-pruskie[2]. Po południu na polu bitwy pokazał się sam Napoleon Bonaparte, który przybył tam ze swoją gwardią. Wojska rosyjsko-pruskie, którymi dowodził generał Pahlen, nie przestraszyły się jednak wielkiego francuskiego wodza i dzielnie broniły się aż do nocy. Dla mieszkańców Łagowa był to bardzo koszmarny dzień. Uciekający Rosjanie puścili z dymem 10 domów wraz z pastorówką, a czaru goryczy dopełnili Włosi, którzy ogołocili wieś ze wszelkich zapasów[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego w Łagowie, filialny z XIII wieku, przełom XVIII/XIX w. Pierwszym pastorem ewangelickim, w latach 1530–1545, był zgorzelecki szewc Sartorius, którego wyświęcił sam Marcin Luter. Twórcą kościelnych organów był Christow Meywald z Pobiednej
- cmentarz przy kościele, ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki, z przełomu XVIII/XIX w.,
- Zespół pałacowy z XVI w.:
- renesansowy pałac wybudowany jako dwór w 1581 na polecenie Michała Endera von Serch. Z testamentu syna fundatora, Karola Endera von Serch wiadomo, że na początku XVII w. w dworze znajdowała się biblioteka, zbrojownia, kolekcja monet oraz dwa wielkie kredensy. W latach 1780–1782 oraz później, w XIX w., pałac był poddawany renowacji. Dwór to budowla trzykondygnacyjna na planie prostokąta, kryta dwuspadowym dachem. Po bokach dostawiono do niej trzy niższe przybudówki, a na dłuższej osi dworu wybudowano dwie wieże. Kwaterował tu w 1620 roku margrabia karniowski Jan Jerzy Hohenzollern, dowódca 18-tysięcznego korpusu, mającego chronić Łużyce przed wojskami cesarskimi i saskimi. W 1633 roku, kierujący oblężeniem Zgorzelca – książę frydlancki i żagański, generalissimus Albrecht von Wallenstein, obrał sobie za kwaterę łagowski zameczek. Latem 1680 roku częstym gościem we dworze był książę Jan III Wettin. Obecnie mieści hotel.
- park
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 71182
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 1: A-Ł. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 473-478. ISBN 83-85773-60-6.
- ↑ a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 696 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 259. [dostęp 2012-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (A-Ł). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-60-6.
