Łarisa Szepitko
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód | |
| Współmałżonek | |
| Lata aktywności |
1955-1977 |
Łarisa Szepitko (ros. Лариса Шепитько, ur. 6 stycznia 1938 roku w Artiomowsku, zm. 2 lipca 1979 roku w obwodzie twerskim) – radziecka reżyserka, scenarzystka i aktorka filmowa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1955 rozpoczęła studia w moskiewskim WGiK, początkowo pod kierunkiem Aleksandra Dowżenki, a po jego śmierci – pod kierunkiem Micheila Cziaurelego. Studia ukończyła w 1963, uzyskując nagrodę za film dyplomowy Ciepło. W swych późniejszych dziełach kilkakrotnie nawiązywała do tematyki wojennej, m.in. w Samotnej (1966) oraz we Wniebowstąpieniu (1976), nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem i nagrodą FIPRESCI na 27. MFF w Berlinie.
Była żoną reżysera Elema Klimowa, który po jej niespodziewanej śmierci dokończył przygotowywany przez nią film Pożegnanie.
Zginęła w wypadku samochodowym.
Wybrana filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Зной, (1963)[1]
- Samotna (Крылья, 1966)[1]
- Начало неведомого века, (1967)
- В тринадцатом часу ночи, (1969)
- Ty i ja (Ты и я, 1971)
- Wniebowstąpienie (Восхождение, 1976)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kazimierz Nowacki (red.), Z filmem radzieckim na ty, Kraków 1972, s. 56.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Barbara Koenig Quart, 1989, Women Directors: The Emergence of a New Cinema, Praeger, ISBN 0-275-93477-3.
- Jeanne Vronskaya, 1972, Young Soviet Film Makers, George Allen and Unwin, ISBN 0-04-791023-2.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Łarisa Szepitko w bazie IMDb (ang.)