Ławra Aleksandra Newskiego w Petersburgu
59°55′17″N 30°23′20″E/59,921389 30,388889 nr rej. 7810593101[1]
| |
.jpg) Sobór Świętej Trójcy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miasto wydzielone | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | |
| Typ monasteru |
męski |
| Obiekty sakralne | |
| Sobór | |
| Cerkiew |
Zwiastowania |
| Założyciel klasztoru | |
| Styl | |
| Materiał budowlany | |
| Data budowy |
1713 |
Położenie na mapie Petersburga  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
| 59°55′17″N 30°23′20″E/59,921389 30,388889
| |
| Strona internetowa | |
Ławra Aleksandra Newskiego (także: monastyr Aleksandra Newskiego, ros. Свя́то-Тро́ицкая Алекса́ндро-Не́вская ла́вра) – petersburski monaster założony przez cara Piotra I na domniemanym miejscu bitwy stoczonej w 1240 przez wojska księcia nowogrodzkiego Aleksandra ze Szwedami.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o przyszłym klasztorze pochodzi z lipca 1710, kiedy to car Piotr I, obejrzawszy miejsce, na którym miał w przyszłości powstać monaster, zadecydował o jego budowie. Klasztor miał stać się miejscem przechowywania szczątków-relikwii patrona nowo założonej stolicy Rosji, zwycięzcy wspomnianej bitwy, prawosławnego świętego, Aleksandra Newskiego. Oficjalną datą powstania jest dzień poświęcenia pierwszej, drewnianej cerkwi Zwiastowania – 25 marca 1713[2]. Budowa świątyni murowanej, według projektu Dominika Trezziniego, rozpoczęła się w 1717.
W 1720 otwarto szkołę dla dzieci osób duchownych, która w 1726 została przekształcona w Słowiańsko-Grecko-Łacińskie seminarium[2].
29 maja 1723 Piotr I, odwiedziwszy nowo wybudowany klasztor, wydał rozkaz o przeniesieniu doń szczątków księcia Aleksandra z pierwotnego miejsca pochówku na terenie monasteru Narodzenia Matki Bożej[3] we Włodzimierzu, co nastąpiło 30 sierpnia 1724[2].
W 1797 monastyr został podniesiony do godności ławry, co oznaczało bezpośrednie podporządkowanie go synodowi Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[2].
Kompleks Ławry znajduje się na południowym końcu Newskiego Prospektu (ros.: Не́вский проспе́кт) w Petersburgu. W skład zespołu klasztornego wchodzi wspomniana wcześniej barokowa cerkiew Zwiastowania (wybudowana w latach 1717–1722) i sobór Świętej Trójcy – klasycystyczna świątynia wzniesiona w latach 1778–1790 według projektu Iwana Starowa (stojąca wcześniej na tym miejscu cerkiew, której budowa zaczęła się w 1719, została rozebrana w latach 1753–1755) oraz inne zabudowania o mniejszym znaczeniu (m.in. cerkiew św. Mikołaja)[4].
Na terenach przyklasztornych mieszczą się trzy cmentarze: cmentarz Łazarza, Tichwiński i Mikołajewski. Szczególnie na dwóch pierwszych wiele jest grobów znanych uczonych, kompozytorów, architektów i innych osobistości, m.in. Leonharda Eulera, Michaiła Łomonosowa, Modesta Musorgskiego, Piotra Czajkowskiego, Nikołaja Rimskiego-Korsakowa, Aleksandra Suworowa, Nikołaja Karamzina.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rejestr zabytków historii i kultury narodów Federacji Rosyjskiej. [dostęp 2013-06-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-25)].
- ↑ a b c d Из истории Лавры – 1713 – 1788 гг.. Свято-Троицкая Александро-Невская Лавра. [dostęp 2014-05-20]. (ros.).
- ↑ Владимирский в честь Рождества Пресвятой Богородицы мужской монастырь [online], www.pravenc.ru [dostęp 2021-09-18].
- ↑ План архитектурного ансамбля. Свято-Троицкая Александро-Невская Лавра. [dostęp 2014-05-20]. (ros.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Е. В. Белякова: Александро-Невская Лавра в честь Святой Троицы. Православной энциклопедя. [dostęp 2014-05-20]. (ros.).