Lubianki Wyższe
Na mapach: 
49°39′20″N 25°52′05″E/49,655556 25,868056
49°39′20″N 25°52′05″E/49,655556 25,868056(Przekierowano z Łubianki Wyższe)
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
25 km² |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3550 |
| Kod pocztowy |
47362 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°39′20″N 25°52′05″E/49,655556 25,868056
| |
Lubianki Wyższe lub Łubianki Wyższe (ukr. Вищі Луб'янки, Wyszczi Łubjanky) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie zbaraskim. W 2001 liczyła 1012 mieszkańców.
Wieś została założona w 1564. W II Rzeczypospolitej była siedzibą gminy wiejskiej Łubianki Wyższe w powiecie zbaraskim, w województwie tarnopolskim.
We wsi znajduje się kozacka mogiła – wysoki kopiec z krzyżem z 1649. Pochowano w niej Kozaków poległych w czasie walk z obrońcami Zbaraża.
W miejscowości w 1918 urodził się Ignacy Tokarczuk – biskup przemyski 1965-1992, następnie arcybiskup przemyski 1992-1993.
W latach 1943-1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 30 Polaków[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 362, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lubianki Wyższe na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Grzegorz Rąkowski: Podole Przewodnik krajoznaczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Pruszków: Oficyna Wydawnicza ,,Rewasz", 2005, s. 90. ISBN 83-89188-46-5.
- Łubianki Wyżne, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 772.