Łysienie plackowate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zaawansowane łysienie plackowate.

Łysienie plackowate (łac. alopecia areata) – choroba skórna o nieustalonej dotąd etiopatogenezie. Cechuje się występowaniem przejściowych lub trwałych ognisk wyłysienia, w obrębie których skóra nie jest zapalnie zmieniona[1]. Dotyczy 2% pacjentów zgłaszających się do dermatologa[2]. Z uwagi na częste występowanie długotrwałego i rozległego wyłysienia, łysienie plackowate może doprowadzać do poważnych zaburzeń psychologicznych, spowodowanych brakiem akceptacji swojego wyglądu[3].

Choroba może pojawić się w każdym momencie życia, najczęściej jednak następuje to w dzieciństwie lub w młodym wieku[4]. Postęp choroby może doprowadzić do całkowitej utraty owłosienia skóry głowy, brwi, rzęs, włosów łonowych i pozostałego owłosienia[5]. W ciężkich przypadkach chorobie tej często towarzyszą zmiany paznokciowe o rozmaitej morfologii i nasileniu, będące niekorzystną cechą prognostyczną[6].

Prawdopodobnie na obraz chorobowy składa się wiele czynników o wspólnym podłożu genetycznym[7]. Wśród czynników tych mogą mieć znaczenie zjawiska autoimmunologiczne, naczyniowe, czynniki psychiczne i zaburzenia w zakresie układu nerwowego. Najprawdopodobniej dominujące w ostrej fazie choroby są zjawiska immunologiczne. Przemawia za tym częste współistnienie łysienia plackowatego z innymi chorobami, w których występują zjawiska autoimmunologiczne: bielactwem[8], toczniem rumieniowatym[9], cukrzycą typu I[10], czy zapaleniem tarczycy typu Hashimoto[11]. Choroba nierzadko występuje rodzinnie.

Łysienie plackowate

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

W leczeniu ambulatoryjnym łysienia plackowatego stosuje się minoksydil miejscowo stosowanie cygnolinę, albo terapię kortykosterydową. Wyniki leczenia tymi metodami są zwykle mało skuteczne, a po zaprzestaniu terapii kortykosterydowej włosy zazwyczaj wypadają[12]. Podobnie sprawa wygląda z miejscowym stosowaniem cygnoliny[13]. Leczenie metodą fotodynamiczną UVA oraz metodą PUVA może przynosić dobre rezultaty. Odrost jest jednak zazwyczaj tylko częściowy. Leczenie takie pozwala uzyskać satysfakcjonujący odrost włosów u połowy pacjentów[14]. Obecnie uważa się, że najskuteczniejsze jest leczenie przy pomocy DCP lub innych alergenów kontaktowych[15][16].

  • DCP, czyli difenylocyklopropenon to alergen kontaktowy, wywołujący podrażnienie skóry w miejscu podania. Pojawiający się odczyn alergiczny objawia się swędzeniem, obrzękiem oraz zaczerwienieniem. Układ odpornościowy człowieka skutecznie wykrywa ten alergen i wysyła w jego kierunku białe krwinki, które zwalczają stan zapalny i neutralizują objawy niepożądane. Wpływają także na pobudzenie cebulek włosów, dzięki czemu włosy przestają wypadać[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jabłonska S. Chorzelski T. "Łysienie plackowate i inne Choroby skóry" Warszawa, PZWL; Jabłonska S. Chorzelski T. "Choroby skóry" – Wydanie IV unowocześnione Warszawa,; Kostanecki W. "Łysienie plackowate in Choroby Włosów" Warszawa, PZWL 1970 :93
  2. Jabłonska S. "Łysienie plackowate in Choroby Skóry" t. II, Warszawa, PZWL
  3. Koo JY. Shellow WV. Hallman CP. Edwards JE. "Alopecia areata and increased"
  4. Schwartz RA. Janniger CK. "Alopecia areata" Cutis 1997
  5. Michałowski R. "Łysienie plackowate in Choroby włosów i skóry owłosionej" PZWL,
  6. Tobin DJ. Gardner SH. Lindsey NJ. Hoffmann R. Happle R. Freyschmidt-Paul P."Diphencyprone immunotherapy alters anti-hair follicle antibody status in patients with alopecia areata." Eur J Dermatol 2002
  7. McDonagh AJ. Messenger AG. "The aetiology and pathogenesis of alopecia areata"
  8. Adams B.B. Lucky A.W. "Colocalization of alopecia areata and vitiligo" Pediatr; Kumar B. Sharma VK. Sehgal S. "Antismooth muscle and antiparietal cell antibodies"
  9. Zabielski S. "Wybrane wskaźniki genetyczne i immunologiczne w przebiegu łuszczycy"
  10. Wang SJ. Shohat T. Vadheim C. Shellow W. Edwards J. Rotter JI. "Increased risk for type I (insulin-dependent) diabetes in relatives ofpatients with alopecia areata" American Journal of Medical Genetics 1994
  11. Koçak Altintas AG. Gül U Duman S. "Bilateral keratoconus associated with Hashimoto’s disease, alopecia areata and atopic keratoconjunctivitis" Eur-J Ophthalmol 1999
  12. Khoury EL. Price VH. Abdel-Salam MM. Stern M. "Opical minoxidil in alopecia areata: no effect on the perifollicularlymphoid infiltration" J Invest Dermatol 1992
  13. Papadopoulos AJ. Schwartz RA. Janniger CK. "Alopecia areata. Pathogenesis, diagnosis, and therapy" Am J Clin Dermatol 2000
  14. Behrens-Williams SC; Leiter U; Schiener R; Weidmann M; Peter RU; Kerscher M "The PUVA-turban as a new option of applying a dilute psoralen solution selectively to the scalp of patients with alopecia areata" J Am Acad Dermatol 2001
  15. Langner A. Wolska H. Stąpór V. Wasyłyszyn J. "Porównanie wyników leczenia alopecia areata metodą fotochemoterapii (PUVA) i miejscowego uczulania dwufenylocyklopronenonem. Postępy w etiopatogenezie, diagnostyce i leczeniu chorób skórnych i wenerycznych" Dermatologia 1992
  16. Borowska K, Wasylyszyn T, Zabielski SL: The efficacy and safety of topical therapy with diphenylcyclopropenone in the treatment of alopecia areata – a retrospective study. Int. Rev. Allergol. Clin. Immunol. Family Med., 2016; Vol. 22, No. 1, 1-6
  17. Dr n. med. Katarzyna Osipowicz - Klinika OT.CO, Łysienie plackowate – przyczyny, objawy, leczenie [online], 26 sierpnia 2020.