Śmierć Iwana Iljicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Śmierć Iwana Iljicza
Смерть Ивана Ильича
Ilustracja
Strona tytułowa wydania z 1895 roku
Autor

Lew Tołstoj

Typ utworu

nowela

Wydanie oryginalne
Język

rosyjski

Data wydania

1886

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1890

Śmierć Iwana Iljicza (ros. Смерть Ивана Ильича) – nowela Lwa Tołstoja opublikowana po raz pierwszy w 1886 roku. Utwór należy do najwybitniejszych osiągnięć tego autora w zakresie prozy psychologicznej[1].

Nowela była też publikowana w języku polskim pod alternatywnym tytułem Śmierć sędziego Gołowina.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Głównym bohaterem noweli jest sędzia Iwan Iljicz Gołowin. Akcja rozpoczyna się na jego pogrzebie, na którym spotykają się jego rodzina i koledzy z pracy. Dowiadujemy się, że zmarł po ciężkiej chorobie. W następnych rozdziałach autor opisuje dzieje jego życia, a w końcu historię jego choroby, która dopadła go nagle u szczytu kariery. Choroba połączona z cierpieniami fizycznymi i psychicznymi uzmysławia mu, że jego życie nie było takie, jakie powinno być.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lew Tołstoj Opowiadania i nowele, wyd. Ossolineum, Warszawa 1985 (wstęp Ryszard Łużny)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lew Tołstoj Opowiadania i nowele, wyd. Ossolineum, Warszawa 1985 (wstęp Ryszard Łużny), str. LXXXVII.