Śpiączka farmakologiczna
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Śpiączka farmakologiczna – stosowana wyłącznie w zamkniętej opiece medycznej metoda leczenia polegająca na wyłączeniu funkcji mózgu odpowiedzialnych za odbieranie bodźców zewnętrznych. Podczas ś.f. następuje odseparowanie sfer mózgu działających automatycznie od tych, które reagują na środowisko zewnętrzne[1].
Śpiączka farmakologiczna, określana też śpiączką kontrolowaną[1], jest metodą leczenia stosowaną wyłącznie wobec pacjentów leczonych na szpitalnych Oddziałach Intensywnej Opieki Medycznej (zwanych również oddziałami intensywnej terapii), z ciężkim przebiegiem m.in. takich chorób jak:
- urazy mózgu
- rozległe obrażenia wielonarządowe
- poparzenia dużej powierzchni skóry
- niewydolności krążeniowo-oddechowe: zawał serca, zator płucny, obrzęk płuc, ciężki przebieg zapalenia płuc[1]
- zatory naczyń krwionośnych narządów jamy brzusznej (np. zator krezki)
- choroby z ciężkimi stanami bólowymi, których nie udaje leczyć jednorazowymi dawkami leków przeciwbólowych
- zabiegi chirurgiczne o różnym czasie ich trwania
Śpiączkę farmakologiczną wywołuje się poprzez podawanie leku dożylnie pompą infuzyjną w tzw. wlewie ciągłym, poprzez długi wenflon wprowadzony najczęściej we wkłuciu podobojczykowym do żyły podobojczykowej. W tym celu stosuje się m.in. propofol. Do wywołania śpiączki na czas zabiegu operacyjnego wystarczy wkłucie krótkiego wenflonu do dużej żyły jednej z kończyn.
Podczas stosowania długotrwałej śpiączki farmakologicznej, wraz z lekami usypiającymi pacjentowi podaje się – również we wlewie ciągłym za pomocą pompy infuzyjnej – leki zwiotczające mięśnie układu oddechowego. Ma to na celu ułatwienia procedury kontrolowania oddechu za pomocą respiratora.
Przyjmuje się, że bezpieczny okres stosowania śpiączki farmakologicznej nie powinien przekraczać sześciu miesięcy[1]. Cały proces stosowania śpiączki farmakologicznej przeprowadzają lekarze anestezjolodzy. Różnica między śpiączką farmakologiczną a śpiączką patologiczną polega na budzeniu się: pacjent odzyskuje świadomość jak po zwykłym śnie[1] w ciągu kilkunastu minut po zaprzestaniu podawania ostatniej dawki leku.
