Świątynia Dajue

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świątynia Dajue w Pekinie
Ilustracja
Główne wejście do świątyni
Państwo

 Chiny

Miejscowość

Pekin

Wyznanie

buddyzm

Położenie na mapie Chin
Mapa konturowa Chin, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Świątynia Dajue w Pekinie”
Ziemia40°03′04,7″N 116°05′58,3″E/40,051306 116,099528

Świątynia Dajue (Świątynia Wielkiego Oświecenia, chin. upr.: 大觉寺; chin. trad.: 大覺寺; pinyin: Dàjúe Sì) – buddyjski kompleks świątynny w Pekinie, w dzielnicy Haidian, na południowym zboczu góry Yangtai, znany z wielu wiekowych drzew rosnących na jego obszarze[1][2]. Został wzniesiony w okresie dynastii Liao i był kilkukrotnie przebudowywany. Powierzchnia całego obiektu wynosi ok. 6000 m²[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kompleks świątynny wybudowano w 1068 roku, za rządów dynastii Liao i nosił on wówczas nazwę Qingshui Yuan (dosłownie Świątynia Czystej Wody) ze względu na przepływający przezeń strumień[1][3]. W XV w. dokonano przebudowy świątyni i zmieniono jej nazwę na Dajue. Kolejne renowacje odbyły się w latach 1720 i 1747, kiedy wzniesiono świątynną pagodę[2]. W 1992 roku obiekt został otworzony dla zwiedzających, a od 1997 roku odbywa się tam coroczny, obchodzony w kwietniu Festiwal Magnolii. W 2006 roku świątynię jako zabytek objęto prawną ochroną[3].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Przy bramie głównej, w środkowej części kompleksu, znajduje się Pawilon Tianwang poświęcony bodhisattwie Maitrei, wewnątrz którego przechowywane są rzeźby Maitrei i czterech bodhisattwów. W pobliżu mieszczą się pawilony z kamiennymi tablicami, wieża dzwonu i wieża bębna[3].

Największym budynkiem jest położony w centralnej części kompleksu Pawilon Siakjamuniego, gdzie znajduje się kamienny ołtarz z drewnianym, pozłacanym posągiem Siakjamuniego, pozioma tablica z inskrypcjami cesarza Qianlonga oraz płyty z zapiskami Cixi[3].

Za Pawilonem Siakjamuniego mieści się wzniesiony na podwyższeniu i otoczony białą, marmurową balustradą Pawilon Amitabhy. Po jego północnej i południowej stronie stoją dwie kamienne tablice upamiętniające przebudowę świątyni – północna powstała w 1478, a południowa w 1504 roku[3]. Obok pawilonu rosną stare miłorzęby, w tym jeden mający ok. 25 metrów wysokości i liczący sobie ok. 900 lat[1][2].

W Pawilonie Dabeitang przechowywano sutry. Na północny zachód od budynku stoi kamienna tablica z dynastii Liao, będąca najstarszym zabytkiem w świątyni. Tablica ma 2 m wysokości i metr szerokości, została zapisana w 1068 roku[2], jednak część inskrypcji uległa zamazaniu[3].

W południowej części kompleksu mieści się Pawilon Siyi, który został zbudowany w okresie dynastii Qing. Wokół pawilonu rosną ponad trzystuletnie magnolie[1]. W północnej części kompleksu znajdują się mieszkania dla mnichów oraz Pawilon Yulan[3].

Na terenie kompleksu znajduje się także pagoda z 1747 roku, która ma 12 m wysokości i stoi w najwyższym miejscu w Dajue[2][3]. W pagodzie przechowywane są relikwie mnicha Jia Linga[3].

W Dajue mieści się herbaciarnia[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Beijing Dajue Temple (Dajuesi). ChinaDiscover.net. [dostęp 2010-04-21]. (ang.).
  2. a b c d e Dajue Temple of Beijing. BeijingTrip.com. [dostęp 2010-04-21]. (ang.).
  3. a b c d e f g h i j Dajue Temple. TravelChinaGuide.com. [dostęp 2010-04-21]. (ang.).
  4. Beijing Dajue Temple. Tour-Beijing.com. [dostęp 2010-04-21]. (ang.).