Świadkowie Jehowy w Nigrze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Świadkowie Jehowy w Nigrze
Państwo

 Niger

Liczebność
(2022)

346

% ludności kraju
(2022)

0,0013%

Liczba zborów
(2022)

9

Rozpoczęcie działalności

1965

Mapa konturowa Nigru

Świadkowie Jehowy w Nigrze – społeczność wyznaniowa w Nigrze, należąca do ogólnoświatowej wspólnoty Świadków Jehowy, licząca w 2022 roku 346 głosicieli, należących do 9 zborów. Na dorocznej uroczystości Wieczerzy Pańskiej w 2022 roku zebrały się 804 osoby[1][2][a]. Działalność miejscowych głosicieli koordynuje Biuro Oddziału w Abomey-Calavi w Beninie[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początek działalności tego wyznania w Nigrze datuje się na rok 1965, wtedy działalność kaznodziejską rozpoczęło dwóch przyjezdnych głosicieli. W 1966 roku, 8 współwyznawców z Nigerii przeniosło się do Nigru i rozpoczęło stałą działalność religijną. W okresie późniejszym byli oni wspierani także przez Świadków Jehowy z sąsiednich krajów, którzy utrzymywali kontakty handlowe z Nigrem[4]. W 1967 roku zanotowano liczbę 22 głosicieli. W sierpniu 1968 roku trzech pionierów specjalnymi z Nigerii zostało skierowanych do działalności w Niamey. W lipcu 1969 roku zorganizowano pierwsze w tym kraju zgromadzenie obwodowe, na którym było około 20 obecnych, ochrzczono 2 osoby. Jego program został przerwany przez policję. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych nakazało sześciu pionierom specjalnym opuścić kraj. Po okresie Pol roku niektórzy z nich powrócili do Niamey[5]. W 1969 roku do 3 Sal Królestwa – w Agadez, Arlit i Maradi – dołączyła nowa, wybudowana w mieście Zinder – zanotowano wówczas liczbę 31 głosicieli[6]. W 1976 roku było 61 głosicieli, a w 1989 roku – 120 Świadków Jehowy.

W grudniu 1991 roku zarejestrowano Świadków Jehowy jako legalne stowarzyszenie i zniesiono wcześniejsze ograniczenia nałożone na ich działalność[7]. W 1994 roku przekroczono liczbę 200 głosicieli. W 2007 roku na Pamiątce zebrały się 1104 osoby. W 2010 roku przekroczono liczbę 300 głosicieli. Rok później działało 319, a w 2021 – 347 głosicieli. Zebrania zborowe i działalność kaznodziejską prowadzą w językach: francuskim, ewe, dżerma i hausa[8].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W związku z pandemią COVID-19 od 14 marca 2020 do 31 sierpnia 2022 roku działalność od domu do domu była zawieszona (prowadzona była listownie, telefonicznie, w formie elektronicznej, od 31 maja 2022 roku wznowiono publiczną działalność ewangelizacyjną). Od 1 kwietnia 2022 roku program uroczystości Pamiątki śmierci Jezusa Chrystusa oraz zebrań zborowych przeprowadzany jest w formie hybrydowej: w Sali Królestwa i poprzez wideokonferencje (jest też transmitowany przez stacje radiowe i telewizyjne). Do końca 2022 roku wstrzymano organizowanie kongresów regionalnych i zgromadzeń obwodowych z osobistym udziałem obecnych. Ich program został zamieszczony w oficjalnym serwisie internetowym jw.org.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Niger – Ilu tam jest Świadków Jehowy [online], jw.org [dostęp 2023-01-27].
  2. Watchtower, Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy w poszczególnych krajach w roku 2022 [online], jw.org [dostęp 2023-01-27].
  3. Watchtower, Biuro Oddziału Świadków Jehowy w Beninie [online], jw.org [dostęp 2014-03-18].
  4. Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania, 1995, s. 476, 510.
  5. Czuję się bezpieczny, bo ufam Jehowie, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, listopad 2023, s. 26.
  6. Yearbook of Jehovah's Witnesses, New York: Towarzystwo Strażnica, 1970, s. 231 (ang.).
  7. Spójrzcie, czego dokonał dla nas Jehowa!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, Watchtower, 1 listopada 1992, s. 23–26.
  8. JW Broadcasting — styczeń 2023: Zgromadzenie statutowe 2022, część 1 [od 106 min.] [online], jw.org, 2 stycznia 2023 [dostęp 2023-01-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]