Štiavnica (Niżne Tatry)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Štiavnica
Ilustracja
Widok z grzbietu Krúpova hoľa – Prašivá
Państwo

 Słowacja

Położenie

Powiat Liptowski Mikułasz

Pasmo

Niżne Tatry

Wysokość

2025 m n.p.m.

Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, blisko centrum u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Štiavnica”
Ziemia48°56′11,1″N 19°39′11,6″E/48,936417 19,653222

Štiavnica (słow. też: Malý Ďumbier albo Predný Ďumbier; 2025 m) – szczyt w Niżnych Tatrach na Słowacji. Często uznawany za boczny wierzchołek Dziumbiera, jest w rzeczywistości drugim co do wysokości nazwanym szczytem tych gór i najwyższym wznoszącym się poza głównym grzbietem Niżnych Tatr.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Leży w masywie Dziumbiera, w potężnym wschodnim ramieniu tej góry opadającym nad górną część Doliny Jańskiej (Jánska dolina) i rozdzielającym dolinki stanowiące jej górne piętro: Štiavnicę na południowym wschodzie i jej odnogę o nazwie Ludárova dolina na północy. Szczyt Štiavnicy wznosi się 900 m na wschód od wierzchołka Dziumbiera.

Opis szczytu[edytuj | edytuj kod]

Szczyt, jak i cały masyw Dziumbiera, budują granity typu „dziumbierskiego”. Szczyt Štiavnicy oddzielony jest od głównego wierzchołka Dziumbiera płytką przełączką. W kierunku wschodnim obniża się dość równomiernie masywnym ramieniem ku dolinie Štiavnicy. W kierunku północno-wschodnim opada spod szczytu ku źródliskom Ludárovego potoku potężna skalna grzęda, poorana licznymi żlebami. Ogranicza ona od wschodu wielki polodowcowy kocioł Dziumbiera, ku któremu opadają również 400-metrowym uskokiem północne ściany Štiavnicy. Natomiast stoki południowe tego szczytu – pomimo iż dość strome – są mało rozczłonkowane, tylko w jednym miejscu na wys. ok. 1800 m opadają 60-metrowym uskokiem do kociołka, w którym ma swe źródła potok Štiavnica.

Cały masyw Štiavnicy leży na obszarze Parku Narodowego Niżne Tatry, na terenie rezerwatu przyrody Dziumbier.

Na szczyt Štiavnicy nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny i w związku z tym, zgodnie z zasadami ochrony przyrody w Parku Narodowym nie jest on odwiedzany przez turystów.

Widok z grzbietu Králički

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Hochmuth Zdenko a kolektív: Nízke Tatry – západ. Turistický sprievodca ČSSR č. 10, wyd. Šport, Slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1982;
  • Hochmuth Zdenko i in.: Nízke Tatry (západná časť). Turistický sprievodca ČSSR zväzok 48a, wyd. Šport, Vydavateľstvo SV ČSTV, Bratislava 1965;
  • Nízke Tatry – Chopok, mapa 1:50 000, nr 122, wyd. VKÚ Harmanec, 2003, ISBN 80-8042-045-9;