Źródlarkowate
| Hydrobiidae | |
| Stimpson, 1865 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| (bez rangi) | Caenogastropoda |
| (bez rangi) | Hypsogastropoda |
| (bez rangi) | Littorinimorpha |
| Nadrodzina | |
| Rodzina |
źródlarkowate |
Źródlarkowate (Hydrobiidae) – duża i mocno zróżnicowana rodzina ślimaków z podgromady przodoskrzelnych, rozprzestrzeniona na wszystkich kontynentach[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Małe lub bardzo małe ślimaki o muszlach kształtu stożkowatego, jajowato-stożkowatego, wałeczkowatego lub też planispiralne. Dołek osiowy otwarty, głęboki lub nakłuty. Liczba skrętów od 2 do 8. Posiadają wieczko rogowe o spiralnej budowie. Noga silna, może być w całości schowana do muszli, którą szczelnie zatyka wieczko. Wieczko rogowe, o spiralnej budowie. Systematyka rodziny jest skomplikowana, ze względu na brak dobrych cech diagnostycznych. Jest to największa z rodzin w obrębie nadrodziny Rissoidaea. Jak do tej pory opisano ponad 400 rodzajów z ok. 1000 gatunków[2].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Przedstawiciele rodziny zasiedlają wody słodkie (jeziora, rzeki, strumienie, zbiorniki zaporowe), słonawe, estuaria, a także wilgotne siedliska lądowe, zwykle na pograniczu wody i lądu, niektóre występują w morzach[1].
Podział[edytuj | edytuj kod]
W rodzinie Hydrobiidae wyróżnić można, zgodnie z podziałem zaproponowanym w oparciu o analizę wybranych sekwencji genów[3], następujące podrodziny:
- Hydrobiinae Stimpson, 1865 – synonimy: Paludestrinidae Newton, 1891; Pyrgorientaliinae Radoman, 1977; Pseudocaspiidae Sitnikova & Starobogatov, 1983
- Belgrandiinae de Stefani, 1877 - synonimy: Horatiini D. W. Taylor, 1966; Graecoanatolicinae Radoman, 1973; Sadlerianinae Radoman, 1973; Pseudohoratiinae Radoman, 1973; Orientaliidae Radoman, 1973 (inv.); Lithoglyphulidae Radoman, 1973; Orientalinidae Radoman, 1978 (inv.); Belgrandiellinae Radoman, 1983; Dabrianidae Starobogatov, 1983; Istrianidae Starobogatov, 1983; Kireliinae Starobogatov, 1983; lanzaiidae Starobogatov, 1983; Tanousiidae Starobogatov, 1983; Bucharamnicolinae Izzatulaev, Sitnikova & Starobogatov, 1985; Martensamnicolinae Izzatulaev, Sitnikova & Starobogatov, 1985; Turkmenamnicolinae Izzatulaev, Sitnikova & Starobogatov, 1985
- Clenchiellinae D. W. Taylor, 1966
- Islamiinae Radoman, 1973
- Nymphophilinae D. W. Taylor, 1966
- Pseudamnicolinae Radoman, 1977
- Pyrgulinae Brusina, 1882 (1869) - synonimy: Caspiidae B. Dybowski, 1913; Microliopalaeinae B. Dybowski & Grochmalicki, 1914; Micromelaniidae B. Dybowski & Grochmalicki, 1914; Turricaspiinae B. Dybowski & Grochmalicki, 1915; Liosarmatinae B. Dybowski & Grochmalicki, 1920; Chilopyrgulinae Radoman, 1973; Micropyrgulidae Radoman, 1973; Falsipyrgulinae Radoman, 1983; Ohridopyrgulinae Radoman, 1983; Prosostheniinae Pana, 1989
- Tateinae Thiele, 1925 - synonimy: Potamopyrgidae F. C. Baker, 1928; Hemistomiinae Thiele, 1929
Zgodnie z nim, dotychczasowe podrodziny Amnicolinae, Cochliopiinae, Lithoglyphinae, uzyskały status osobnych rodzin.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Piechocki A. 1979. Mięczaki (Mollusca), Ślimaki (Gastropoda) W: Fauna słodkowodna Polski 7. PWN, Warszawa; 76-77.
- ↑ Kabat A. R. & Hershler R. (1993). "The prosobranch snail family Hydrobiidae (Gastropoda: Rissooidea): review of classification and supraspecific taxa". Smithsonian Contributions to Zoology 547: 1-94. [1].
- ↑ Bouchet P., Rocroi J.-P., Frýda J., Hausdorf B., Ponder W., Valdés Á. & Warén A. (2005). "Classification and nomenclator of gastropod families". Malacologia: International Journal of Malacology; Hackenheim, Germany: ConchBooks 47 (1-2): 1–397. ISBN 3-925919-72-4