Żaba rycząca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Żaba rycząca
Lithobates catesbeianus[1]
(Shaw, 1802)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

żabowate

Rodzaj

Lithobates

Gatunek

żaba rycząca

Synonimy
  • Rana catesbeiana Shaw, 1802[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Żaba rycząca, żaba byk (Lithobates catesbeianus, Rana catesbeiana) – kosmopolityczny gatunek dużego płaza bezogonowego z rodziny żabowatych (Ranidae), pochodzący z Ameryki Północnej.

Żaba rycząca

Gatunek inwazyjny[4].

Pierwotnie występujący w USA, w ciągu kilkuset lat rozprzestrzeniony przez człowieka do wielu innych miejsc na świecie. Żaba rycząca zamieszkuje obecnie wiele stref klimatycznych i krajów. Łatwo dostosowuje się do nowych warunków. Swą nazwę zawdzięcza wydawanym przez nią odgłosom, podobnym do ryczenia byka. Ludzie zwiększyli obszar jej naturalnego występowania, aby lepiej walczyć ze szkodliwymi gatunkami owadów, jednak jadłospis tego gatunku jest bardzo szeroki i rozmaity, co spowodowało, że stała się poważnym zagrożeniem dla rodzimej fauny rejonów, w których została introdukowana. Bywa hodowana w ogrodach zoologicznych i w domach, a w niektórych krajach jej mięso (żabie udka) jest spożywane przez ludzi. Na terenie swojego występowania, żaba rycząca jest spotykana w podobnych miejscach, co żaby zielone.

Żaby ryczące bywają uznawane za zwierzęta, które nie śpią, na podstawie doświadczenia, z którego wynikało, że nie reagują wolniej na ból, kiedy odpoczywają. Wynik ten nie jest jednak potwierdzony[5].

Rejony występowania[edytuj | edytuj kod]

Części świata, w których żaba ta jest obecnie spotykana na wolności: Ameryka Północna (USA, południowa Kanada), Ameryka Środkowa (Meksyk), Karaiby (Kuba, Portoryko, Jamajka), Ameryka Południowa, północna część Półwyspu Apenińskiego, zachodnia Hiszpania, Europa Zachodnia (Francja, Belgia, Holandia), Jawa, Japonia, północna Tajlandia, Tajwan.

Pożywienie[edytuj | edytuj kod]

Myszy i inne drobne ssaki, owady, pasikoniki, szarańczaki, świerszcze, chrząszcze, karaluchy, drobne jaszczurki, dżdżownice, muchy, komary i ważki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lithobates catesbeianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. Darrel Frost and The American Museum of Natural History: Lithobates catesbeianus. [w:] Amphibian Species of the World 5.5, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2011-05-21]. (ang.).
  3. Lithobates catesbeianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  4. GISD, www.issg.org [dostęp 2017-11-28].
  5. Chiara Cirelli, Giulio Tononi. Is Sleep Essential?. „PLOS Biology”, 2008-08-26. DOI: 10.1371/journal.pbio.0060216. [dostęp 2013-11-20]. (ang.).