Żabokliki (powiat siedlecki)
Na mapach: 
52°10′56″N 22°19′16″E/52,182222 22,321111
52°10′56″N 22°19′16″E/52,182222 22,321111| wieś | |
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2017) |
661[2] |
| Strefa numeracyjna |
25 |
| Kod pocztowy |
08-110[3] |
| Tablice rejestracyjne |
WSI |
| SIMC |
0686902[4] |
Położenie na mapie gminy Siedlce  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu siedleckiego  | |
| 52°10′56″N 22°19′16″E/52,182222 22,321111[1]
| |
Żabokliki – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie siedleckim, w gminie Siedlce[4][5], leży nad Helenką.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi łukowskiej województwa lubelskiego[6]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa siedleckiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Maksymiliana Marii Kolbego w Siedlcach[7].
Miejscowość położona 3 km na północny wschód od centrum Siedlec. Przez wieś przebiega droga powiatowa Siedlce - Korczew i droga do Topórka.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 163089
- ↑ BIP gminy, liczba mieszkańców dniu 31-12-2017
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1618 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Parafia na stronie diecezji
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Żabokliki (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 719.
