Żagwin zwyczajny

Żagwin zwyczajny
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	kapustowce
Rodzina	kapustowate
Rodzaj	żagwin
Gatunek	żagwin zwyczajny
	Nazwa systematyczna
	Aubrieta deltoidea (L.) DC.; Syst. nat. 2:294. 1821
Synonimy
	Aubrieta graeca Grieseb;
	Aubrieta graeca Grieseb;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Żagwin zwyczajny (Aubrieta deltoidea), nazywany też obrecją zwyczajną – gatunek rośliny z rodziny kapustowatych. Pochodzi z obszaru Turcji oraz południowej Europy (Bułgaria, Jugosławia, Włochy)^[3].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Niska roślina darniowa tworząca szeroko ścielące się i gęste kobierce o wysokości 4–7 cm.
Liście: Pojedyncze, matowozielone, grubo ząbkowane, owłosione.
Kwiaty: Drobne, różowo-fioletowe zebrane w krótkie grona. Kwitnie bardzo obficie od kwietnia do czerwca.
Gatunki podobne: Żagwin ogrodowy (Aubrieta ×cultirum hort.). Jest to mieszaniec otrzymany przez skrzyżowanie żagwinu zwyczajnego z innymi gatunkami żagwinów.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Używany jest do obsadzania ogródków skalnych, obsadzania murków i na rabaty. Efektownie wygląda, gdy jego pędy zwisają z głazów lub murów.

Wybrane odmiany[edytuj | edytuj kod]

'Variegata' – wolno rosnąca odmiana obiałozielonych liściach i różowo-fioletowych kwiatach.
'Argenteovariegata' – wolno rosnąca odmiana o żółtych liściach i jasnofioletowych kwiatach.
'Whitewellgem' – kwiaty ciemnopurpurowe, liście szarozielone, wysokość rośliny 10–15 cm.

Uprawa[edytuj | edytuj kod]

Wymagania. Wystarcza mu przeciętnie żyzna gleba, powinna być średnio wilgotna, przepuszczalna i mieć zasadowy odczyn. Wymaga słonecznego stanowiska. Jest wytrzymały na mróz, często jednak jego pędy uszkadzane są przez zimne wiatry i słońce. Na zimę najlepiej jest przykryć go gałązkami iglaków.
Rozmnażanie. Rozmnaża się go z sadzonek lub przez podział bryły korzeniowej. Sadzonki pobiera się z krótkopędów po przekwitnięciu rośliny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Bolesław Chlebowski, Kazimierz Mynett: Kwiaciarstwo. Warszawa: PWRiL, 1983. ISBN 83-09-00544-X.
Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-11-10] (ang.).

[3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].

[1]

[2]

[3]