Żarowytrzymałość

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Żarowytrzymałość - odporność stopu na odkształcenia, zdolność metali i stopów do przenoszenia krótko- lub długotrwałych obciążeń (stałych lub zmiennych) w wysokiej temperaturze, połączona z odpornością na wielokrotne zmiany temperatury i niekiedy z żaroodpornością.

Żarowytrzymałość stali zapewniają pierwiastki podwyższające energię wiązania atomów w sieci roztworu stałego, co skutkuje podwyższeniem temperatury rekrystalizacji i topnienia. Do pierwiastków tych zaliczamy przede wszystkim molibden, wanad, wolfram oraz tytan, chrom i krzem[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Woźnica, Metaloznawstwo, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1979, ISBN 83-02-00382-4, OCLC 749546010 [dostęp 2020-11-05].