Żdanów (województwo dolnośląskie)
50°33′35″N 16°39′20″E/50,559722 16,655556| wieś | |
 Kaplica św. Sebastiana w Żdanowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
410-480[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
139[3] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-215[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DZA |
| SIMC |
0855530 |
Położenie na mapie gminy Stoszowice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego  | |
| 50°33′35″N 16°39′20″E/50,559722 16,655556[1]
| |
Żdanów – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Stoszowice.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Żdanów to niewielka wieś leżąca w Kotlinie Żdanowa, wcinającej się w północno-wschodnią krawędź Grzbietu Zachodniego, na wysokości około 410-480 m n.p.m.[2]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Żdanów powstał przed 1330 rokiem, do 1810 roku miejscowość należała do cystersów z Henryków[5]. W pierwszej połowie XIX wieku wieś kupił Anton Halfer[5]. W 1640 roku w Żdanowie były 63 budynki, w tym: szkoła, młyn wodny, leśnictwo i sześćdziesiąt sześć warsztatów tkackich[2]. Pod koniec XIX wieku w miejscowości powstała gospoda obsługująca między innymi turystów[5]. Na początku XX wieku poprowadzono tutaj linię kolei sowiogórskiej[5].
Od 1945 roku Żdanów powoli wyludnia się ze względu na trudne warunki naturalne dla rolnictwa oraz brak możliwości zatrudnienia poza rolnictwem[2]. W 1978 roku było tu 40 gospodarstw rolnych, w 1988 roku ich liczba zmalała do 27[2].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- kościół pw. św. Sebastiana z 1722 roku[5],
- wiadukt dawnej kolei sowiogórskiej.
Inne zabytki:
- liczne domy z XIX wieku, przykłady tradycyjnej architektury sudeckiej[5].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przez Żdanów przechodzi 
szlak turystyczny ze Srebrnej Góry do Barda[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 163376
- ↑ a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 252-254. ISBN 83-85773-04-5.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1643 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e f g Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 476. ISBN 978-83-89188-95-3.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 243. [dostęp 2012-11-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.
- Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.