Żerdnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Żerdnicy (łac. perticarii)– grupa dworskiej, książęcej ludności służebnej, która zajmowała się transportem i rozstawianiem namiotów podczas podróży księcia. Nazwa nawiązuje do żerdzi, na których owe namioty się wspierały. Istnienie żerdników poświadcza toponomastyka w postaci nazwy miejscowej Żerdniki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. K. Modzelewski, Żerdnicy, [w:] Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku, t. 2, red. M. Kamler, Warszawa 1981, s. 577.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Antoni Gąsiorowski, winiarze, [w:] Mały Słownik Kultury Dawnych Słowian, pod red. Lecha Leciejewicza, wyd. Wiedza Powszechna, Warszawa 1990.