Beta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Β)

Beta (wita, st.gr. βῆτα, nw.gr. βήτα, pisana Ββ lub ϐ) – druga litera alfabetu greckiego. W greckim systemie liczbowym oznaczała liczbę 2. Beta pochodzi od litery alfabetu fenickiego bet . Od bety pochodzą łacińskie B i cyrylickie Б i В.

W grece współczesnej beta reprezentuje spółgłoskę szczelinową wargowo-zębową dźwięczną "w" /v/. W języku starogreckim reprezentowała natomiast dźwięk /b/.

Nowogrecka nazwa bety w IPA to /ˈviˑta/.

W drukach wysokiej jakości symbol ϐ jest używany wewnątrz wyrazu. Przykład: βίβλος – βίϐλος.

Użycie jako symbolu[edytuj | edytuj kod]

Β[edytuj | edytuj kod]

Majuskuły bety nie powinno się używać jako symbolu, ponieważ wygląda ona tak samo jak łacińska litera B.

β[edytuj | edytuj kod]

Kodowanie[edytuj | edytuj kod]

W Unicode litera jest zakodowana:

Znak Unicode Kod HTML Nazwa unikodowa Nazwa polska
Β U+0392 Β lub Β lub Β GREEK CAPITAL LETTER BETA wielka litera grecka beta
β U+03B2 β lub β lub β GREEK SMALL LETTER BETA mała litera grecka beta
ϐ U+03D0 ϐ lub ϐ GREEK BETA SYMBOL grecki znak beta

W LaTeX-u używa się znacznika:

Znak LaTeX
\Beta
\beta

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Brønsted relation, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.B00746, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).