(121) Hermione

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(121) Hermione
Ilustracja
Hermione i jej księżyc
Odkrywca

James Watson

Data odkrycia

12 maja 1872

Numer kolejny

121

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Pas główny

Półoś wielka

3,4450 au

Mimośród

0,1355

Peryhelium

2,9782 au

Aphelium

3,9118 au

Okres obiegu
wokół Słońca

6 lat 144 dni

Średnia prędkość

15,97 km/s

Inklinacja

7,60°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

209,0±4,7 (265×180×180) km

Masa

9,3×1018 kg

Średnia gęstość

1,8 g/cm3

Okres obrotu

(5 h 13 min 14 s) h

Albedo

0,05

Jasność absolutna

7,3m

Typ spektralny

Typ C

Średnia temperatura powierzchni

śred. ~152 K
max. (-44 °C) 231 K

Satelity naturalne

1 (S/2002 (121) 1)

(121) Hermioneplanetoida z pasa głównego asteroid.

Odkrycie[edytuj | edytuj kod]

Planetoida ta została odkryta 12 maja 1872 roku w Detroit Observatory w mieście Ann Arbor przez Jamesa Watsona. Nazwana planetoidy pochodzi od Hermiony, córki Menelaosa i Heleny w mitologii greckiej.

Orbita[edytuj | edytuj kod]

Orbita (121) Hermione nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 7,60°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 6 lat i 144 dni, krążąc w średniej odległości 3,45 j.a. od Słońca. Mimośród jej orbity wynosi w przybliżeniu 0,14. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 16 km/s.

Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]

Hermione jest dość dużym obiektem wśród planetoid pasa głównego – ma nieregularny kształt i średnicę 265×180×180 km. Albedo jej jest małe i wynosi 0,05. Jej jasność absolutna to 7,3m. Jest planetoidą, która zaliczana jest to typu C. Obraca się wokół własnej osi w czasie nieco dłuższym niż 5 godziny i 13 minut.

Naturalny satelita[edytuj | edytuj kod]

Hermione posiada jednego satelitę, który oznaczony jest prowizorycznie S/2002 (121) 1. Niektórzy astronomowie nazywają go nieoficjalnie LaFayette.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]