(136199) Eris
 Eris i Dysnomia (HST) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
5 stycznia 2005 |
| Numer kolejny |
136199 |
| Oznaczenie tymczasowe |
2003 UB313 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
|
| Półoś wielka | |
| Mimośród |
0,4410[1] |
| Peryhelium | |
| Aphelium | |
| Okres obiegu wokół Słońca |
556,6[1] lat |
| Średnia prędkość |
ok. 3,4 km/s |
| Inklinacja |
44,20[1]° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
2326 ± 12[3] km |
| Masa |
1,66 × 1022[3] kg |
| Średnia gęstość |
2,52 ± 0,07[3] g/cm3 |
| Okres obrotu | |
| Albedo |
0,96[3] |
| Jasność absolutna | |
| Satelity naturalne |
1 – Dysnomia |
(136199) Eris – planeta karłowata, jeden z obiektów dysku rozproszonego. Eris została odkryta 5 stycznia 2005 roku na zdjęciach, które wykonano 21 października 2003 roku. Odkrycie tego obiektu ogłoszono 29 lipca 2005. Odkrywcy nadali jej nieoficjalną nazwę „Xena”. 13 września 2006 roku uzyskała stałą nazwę Eris, od imienia greckiej bogini niezgody.
(136199) Eris jest obiektem transneptunowym, którego masę już wkrótce po odkryciu oszacowano jako większą niż masa Plutona i z tego powodu w mediach nazywany był dziesiątą planetą. Jednak 24 sierpnia 2006 roku zdecydowano, że Eris, podobnie jak Pluton i Ceres, zaliczona będzie do nowej klasy obiektów – planet karłowatych.
Odkrycie
Eris została odkryta 5 stycznia 2005 w Obserwatorium Palomar przez Michaela E. Browna, Chadwicka A. Trujillo i Davida Rabinowitza. Zespół ten od wielu lat zajmuje się systematycznym przeszukiwaniem obrzeży Układu Słonecznego w poszukiwaniu dużych obiektów i już wcześniej odkrywał tego typu obiekty – między innymi Quaoar i Sedna. Astronomowie prowadzili rutynowe obserwacje przy użyciu 48- calowego Teleskopu Samuela-Oschina w Obserwatorium Palomar w Kalifornii. Eris została sfotografowana już 21 października 2003, ale dopiero ponowna analiza komputerowa zebranych danych pozwoliła na stwierdzenie jej wolnego przemieszczania się na tle gwiazd. Dzięki następnym obserwacjom wstępnie określono jej orbitę i rozmiary.
Orbita
Okres orbitalny (136199) Eris wynosi ok. 557 lat. Podobnie jak Pluton, Eris posiada silnie ekscentryczną orbitę – o mimośrodzie ponad 0,44. W peryhelium ciało zbliża się do Słońca na 38 jednostek astronomicznych, a w aphelium oddala na ponad 97 au (dla porównania, peryhelium orbity Plutona sięga 29, aphelium – 49 au). Jej nachylenie względem płaszczyzny ekliptyki jest jeszcze większe niż Plutona – wynosi aż 44°. Obiekt ten jest wystarczająco jasny (ma 19 wielkość gwiazdową), aby być dostępnym dla obserwacji fotograficznych nawet w niezbyt wielkich teleskopach. Przyczyną tak późnego odkrycia tego obiektu było nachylenie jego orbity – większość poszukiwań koncentruje się na okolicach płaszczyzny ekliptyki, wokół której znaleźć można większość materiału Układu Słonecznego.
Obecnie Eris oddalona jest o ponad 96 au[4] od Słońca, po przejściu aphelium orbity ok. 1979 roku[a]. Poza kometami długookresowymi oraz niektórymi sondami kosmicznymi, Eris i jej księżyc Dysnomia są jednymi z najodleglejszych znanych ciał Układu Słonecznego[5].
Właściwości fizyczne
Rozmiary
Pierwsza próba określenia rozmiarów Eris na podstawie ilości emitowanego promieniowania podczerwonego mierzonego przez Kosmiczny Teleskop Spitzera nie powiodła się z powodu błędu.
2 lutego 2006 dr Bertoldi i inni z Instytutu Maxa Plancka w Bonn opublikowali w czasopiśmie „Nature” rezultaty pomiarów promieniowania termicznego obiektu (w zakresie 1,2 mm)[6], szacując średnicę Eris na 3000±400 km. Źródłem tej niepewności jest ograniczona dokładność samej metody pomiaru (±300 km). Dodatkowa niepewność (±100 km) związana jest z nieznaną prędkością obrotową i nachyleniem osi obiektu. Autorzy przyznawali, że było ok. 16% prawdopodobieństwa, że rzeczywista średnica obiektu jest poniżej dolnej granicy, czyli 2600 km. Jednak nawet w tym wypadku wymiary Eris byłyby większe od Plutona (średnica 2370 km).
9 i 10 grudnia 2005 roku dokonano obserwacji przy użyciu Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Na ich podstawie określono wartość średnicy planety karłowatej na 2398 km z niepewnością ±97 km. NASA oficjalnie zaprezentowała te dane 11 kwietnia 2006 roku.
Obserwacje Eris dokonane w listopadzie 2010 roku, w czasie przejścia tej planety na tle słabej gwiazdy z konstelacji Wieloryba wskazały, że Eris może nie mieć rozmiarów większych niż Pluton (2370 km ±20 km), a może być nawet o ok. 100–120 kilometrów mniejsza[7]. W roku 2011 średnica Eris została doprecyzowana na 2326 ±12 km[8].
Powierzchnia
Obserwacje spektroskopowe w bliskiej podczerwieni wykonane przy użyciu dużego (średnica 8 m) teleskopu Gemini North na Mauna Kea wykazały obecność lodu metanowego na powierzchni Eris. Podobną charakterystykę ma powierzchnia Plutona. Obecność lodu metanowego wskazuje na istnienie pierwotnej powierzchni, która nigdy nie została znacząco ogrzana od momentu powstania. Oznacza to, że Eris zawsze pozostawała na dalekich peryferiach Układu Słonecznego. Powierzchnia Eris ma szare zabarwienie, w przeciwieństwie do lekko czerwonawego Plutona. Przyczyna tej różnicy nie jest obecnie znana.
Równocześnie nowe obserwacje pokazują, że Eris jest otoczona przez gruby płaszcz lodu, gdyż odbija prawie całe światło, które na nią pada. Oznacza to, że jest prawdopodobnie pokryta bardzo cienką warstwą zamarzniętej atmosfery, która przypuszczalnie zawiera zamrożony azot zmieszany z metanem. Przyczyną zamarzania atmosfery Eris jest prawdopodobnie jej wydłużona orbita, sięgająca daleko od Słońca.
Księżyc
Eris ma księżyc o nazwie Dysnomia (wcześniej używano prowizorycznego oznaczenia S/2005 (2003 UB313) 1 lub nieoficjalnej nazwy „Gabrielle”, od imienia przyjaciółki bohaterki serialu telewizyjnego Xena: Wojownicza księżniczka). Odkrycia dokonano 10 września 2005 roku przy użyciu teleskopu Keck II zaopatrzonego w system optyki adaptacyjnej. Dysnomia jest około 500 razy mniej jasna od Eris; jej średnicę szacuje się na około 150 km. Dalsze obserwacje ustaliły, że Dysnomia porusza się wokół Eris po niemal kołowej orbicie o okresie około 16 dni. Dzięki oddziaływaniu grawitacyjnemu między Eris i Dysnomią udało się również ustalić, że Eris jest 1,27 razy masywniejsza od Plutona i jest najmasywniejszym znanym obiektem transneptunowym[9].
Konsekwencje odkrycia
Niektórzy astronomowie już od wielu lat postulowali „degradację” Plutona do rangi dużej planetoidy, czy też tzw. obiektu transneptunowego i zmianę definicji pojęcia „planeta”. Na odkrywane nowe ciała z Pasa Kuipera funkcjonowały określenia plutonki, twotino i cubewano, związane z parametrami ich orbit. Rozmiary Plutona i utarta tradycja, zaliczająca go do planet, wstrzymywały naukowców od radykalnych kroków w kwestiach nazewniczych; odkrycie większego obiektu nie było jednak wielkim zaskoczeniem.
Podczas sympozjum Międzynarodowej Unii Astronomicznej (IAU) w Pradze 24 sierpnia 2006 roku przyjęto nową definicję planety. Eris wraz z Plutonem i Ceres uznane zostały za planety karłowate. Od sierpnia 2008 roku planety karłowate krążące poza orbitą Neptuna nazywane są również plutoidami.
Zobacz też
- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- planetoida
- lista ponumerowanych planetoid
- lista planetoid z księżycami
Uwagi
- ↑ Odległość mniejszą niż 96 au osiągnie w 2020 roku, patrz: AstDys Eris Ephemerides 1976-2020.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i JPL Small-Body Database Browser: 136199 Eris (2003 UB313). 2017-10-28 last obs. used. [dostęp 2018-03-09]. (ang.).
- ↑ Wm. Robert Johnston: List of Known Trans-Neptunian Objects. Johnston's Archive, 2016-05-01. [dostęp 2016-09-03]. (ang.).
- ↑ a b c d ESO: Faraway Eris Is Pluto's Twin - Dwarf planet sized up accurately as it blocks light of faint star. [dostęp 2011-10-27]. (ang.).
- ↑ AstDys Eris Ephemerides. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. [dostęp 2009-12-06]. (ang.).
- ↑ Mike Brown (2006) The discovery of 2003 UB313 Eris, the largest known dwarf planet (ang.)
- ↑ Press Release 2003 UB313, Max-Planck Institut (ang.)
- ↑ NewScientist: Former 'tenth planet' may be smaller than Pluto. (ang.).
- ↑ Faraway Eris Is Pluto's Twin. [dostęp 2011-10-27]. (ang.).
- ↑ Astronomers Measure Mass of Largest Dwarf Planet, HubbleSite.org (ang.)
Bibliografia
- (136199) Eris w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (136199) Eris w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Strona Michaela Browna o nowo odkrytym obiekcie (ang.)
- Strona NASA o 2003 UB313 (ang.)
- Strona Gemini Observatory o 2003 UB313 (ang.)
- Dane o układzie (136199) Eris w Johnston's Archive (ang.)
- Eris Gets Dwarfed (Is Pluto Bigger?) – doniesienie w „Sky & Telescope” o obserwacji zakrycia gwiazdy przez Eris 06.11.2010 (ang.)
- Diagram orbity (136199) Eris w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
| Planety (☾ ∅) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Planety karłowate | |||||||||||||||||
| Małe ciała Układu Słonecznego |
| ||||||||||||||||
- Zobacz też
- powstanie i ewolucja Układu Słonecznego
- ciała niebieskie
- lista obiektów w Układzie Słonecznym ze względu na