(25143) Itokawa

(25143) Itokawa
Odkrywca	LINEAR
Data odkrycia	26 września 1998
Numer kolejny	25143
	Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność; obiektu	Grupa Apolla; NEO, PHA
Półoś wielka	1,3241 au
Mimośród	0,2801
Peryhelium	0,9533 au
Aphelium	1,6950 au
Okres obiegu; wokół Słońca	1 rok 191 dni 7 godzin
Średnia prędkość	25,37 km/s
Inklinacja	1,62°
	Charakterystyka fizyczna
Średnica	0,535×0,294×0,209 km
Masa	3,51±0,7×1010 kg
Średnia gęstość	1,9±0,5 g/cm3
Okres obrotu	(12 h 7 min 55 s) h
Albedo	0,53
Jasność absolutna	19,2m
Typ spektralny	Typ S
Średnia temperatura powierzchni	~206 K
Satelity naturalne	brak
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 sty 2018, była oparta na tej wersji.

(25143) Itokawa – planetoida z grupy Apolla należąca do obiektów NEO i zaliczana do PHA^[1].

Odkrycie

Planetoida została odkryta 26 września 1998 w programie LINEAR.

Obiekt ten nazwano na cześć Hideo Itokawy, japońskiego specjalisty od techniki rakietowej. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (25143) 1998 SF₃₆.

Orbita

Orbita (25143) Itokawa jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 1,62°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 1 rok i 191 dni, krążąc w średniej odległości 1,32 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej planetoidy to 25,37 km/s.

Właściwości fizyczne

Itokawa ma nieregularny, owalny kształt, jego rozmiary to 535×294×209 m. Planetoida ta ma albedo 0,53, jej jasność absolutna wynosi 19,2^m. Obraca się ona raz na 12 godzin i 8 minut wokół własnej osi.

Powierzchnia (25143) Itokawy zawiera przede wszystkim krzemiany; planetoida ta zalicza się do typu S. Na tym małym obiekcie możemy dostrzec wiele większych lub mniejszych kamieni i głazów, miejsc równinnych – podobnych do mórz księżycowych – i obszarów wyżynnych, na których dominują kilkunastometrowe wzniesienia. Widoczne są także liczne małe kratery.

Eksploracja

W sierpniu 2005 roku japońska sonda kosmiczna Hayabusa dotarła do tej planetoidy, stając się jej sztucznym satelitą i przeprowadzając jej badania. Sonda dwukrotnie wylądowała na jej powierzchni (20 i 26 listopada 2005). Dokonano także próby pobrania próbek gruntu, które jednak zakończyły się niepowodzeniem, ze względu na problemy techniczne w trakcie obu lądowań. Naukowcy mieli nadzieję, że mimo to do urządzenia pobierającego próbki dostało się nieco pyłu w trakcie manewrów sondy, nie było jednak co do tego pewności. Kapsuła powrotna sondy wylądowała pomyślnie 13 czerwca 2010 w Australii, kończąc trwającą 7 lat misję^[2]. 16 listopada 2010 Japan Aerospace Exploration Agency potwierdziło, że ok. 1500 drobinek materii znalezionych w pojemniku pochodzi z planetoidy^[3].

Formacje geologiczne na powierzchni (25143) Itokawa

Regiony

Region	Nazwa pochodzi od
Arcoona Regio	Arcoona, Australia
LINEAR Regio	Lincoln Near-Earth Asteroid Research
MUSES-C Regio	MUSES-C, nazwa sondy Hayabusa
Ohsumi Regio	półwysep Ōsumi (również nazwa pierwszego satelity japońskiego)
Sagamihara Regio	Sagamihara, miasto w Japonii, gdzie znajduje się Institute of Space and Astronautical Science (Instytut Badań Kosmicznych i Astronautycznych).
Uchinoura Regio	Uchinoura, miasto w Japonii (obecnie część Kimotsuki), siedziba Uchinoura Space Center (Centrum Kosmiczne Uchinoura), miejsce startu sondy Hayabusa
Yoshinobu Regio	miejsce startu, kosmodrom Tanegashima, Japonia.

Kratery

Krater	Nazwa pochodzi od
Catalina	Catalina Observatory (Catalina Sky Survey)
Fuchinobe	Fuchinobe w Sagamihara, Japonia
Gando	Gando, Wyspy Kanaryjskie
Hammaguira	kosmodrom Centre interarmées d'essais d'engins spéciaux, Hammaghir
Kamisunagawa	Kamisunagawa, Hokkaido
Kamoi	Kamoi, Jokohama
Komaba	Komaba w Meguro (Tokio)
Laurel	Laurel, Maryland
Miyabaru	radar w Uchinoura Space Center w Japonii
San Marco	platforma San Marco, która rozpoczęła włoski program kosmiczny

Naukowcy, pracujący w zespole „Hayabusa”, używają także roboczych nazw dla innych mniejszych formacji na Itokawie, które nie są jednak zatwierdzone oficjalnie przez IAU: [1] [2]

Zobacz też

Przypisy

↑ List Of The Potentially Hazardous Asteroids (PHAs). IAU Minor Planet Center. [dostęp 2010-11-30]. (ang.).
↑ Rozpoczęto wydobywanie zebranych przez sondę Hayabusa cząstek pyłu. „Astronomia. Przegląd Wiadomości Astronomicznych”, s. 56, 2010.
↑ Asahi Shimbun: Asteroid dust confirmed in space probe (ang.)

Bibliografia

(25143) Itokawa w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
(25143) Itokawa w bazie Minor Planet Center (ang.)

Linki zewnętrzne

Diagram orbity (25143) Itokawa w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
Informacje i zdjęcia [3] (en)
Hayabusa (Muses-C)
USGS: Itokawa nomenclature
Obraz stereoskopowy planetoidy (25143) Itokawa w serwisie APOD: Astronomiczne zdjęcie dnia

Szablon:Planetkanav

[1] List Of The Potentially Hazardous Asteroids (PHAs). IAU Minor Planet Center. [dostęp 2010-11-30]. (ang.).

[2] Rozpoczęto wydobywanie zebranych przez sondę Hayabusa cząstek pyłu. „Astronomia. Przegląd Wiadomości Astronomicznych”, s. 56, 2010.

[3] Asahi Shimbun: Asteroid dust confirmed in space probe (ang.)

[1]

[2]

[3]