(4015) Wilson-Harrington

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(4015) Wilson-Harrington
107P/Wilson-Harrington
Ilustracja
Kometa 117P/Wilson-Harrington jest widoczna pośrodku zdjęcia jako słaba smużka
Odkrywca

Albert Wilson,
Robert Harrington (Eleanor Helin)

Data odkrycia

19 listopada 1949 (15 listopada 1979)

Numer kolejny

4015

Charakterystyka orbity (J2000)
Przynależność
obiektu

Grupa Apolla
NEO, PHA

Półoś wielka

2,6352 au

Mimośród

0,6293

Peryhelium

0,9769 au

Aphelium

4,2935 au

Okres obiegu
wokół Słońca

4,28 lat

Średnia prędkość

18,33 km/s

Inklinacja

2,77°

Charakterystyka fizyczna
Średnica

4 km

Okres obrotu

3,5736 h

Albedo

0,05

Jasność absolutna

15,99m

Typ spektralny

Typ CF

(4015) Wilson-Harrington, inaczej 107P/Wilson-Harringtonmałe ciało Układu Słonecznego zaliczane do planetoid z grupy Apolla (w tym kontekście używane jest pierwsze oznaczenie) oraz do komet okresowych (drugie oznaczenie). Okrąża Słońce w ciągu 4 lat i 103 dni w średniej odległości 2,64 j.a. Jako kometa obiekt ten został odkryty 19 listopada 1949 roku w programie Palomar Observatory Sky Survey.

Ponownie została odkryta 15 listopada 1979 roku w Obserwatorium Palomar przez Eleanor Helin i została zaliczona do planetoid z grupy Apollo. Nazwa planetoidy, podobnie jak w wypadku komet, pochodzi od pierwszych odkrywców, dwóch amerykańskich astronomów Alberta Wilsona oraz Roberta Harringtona. Przed nadaniem nazwy obiekt jako kometa otrzymał oznaczenie C/1949 III (C/1949g), a jako planetoida (4015) 1979 VA.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]