(5477) Holmes
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
27 października 1989 |
| Numer kolejny |
5477 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Przynależność obiektu |
Wewnętrzna część |
| Półoś wielka |
1,9172 au |
| Mimośród |
0,0755 |
| Peryhelium |
1,7725 au |
| Aphelium |
2,0621 au |
| Okres obiegu wokół Słońca |
2 lata 239 dni 5 godzin |
| Inklinacja |
22,55° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica |
6-7 km |
| Okres obrotu |
(2 h 59 min 40 s) h |
| Albedo |
0,2 |
| Jasność absolutna |
13,4m |
| Satelity naturalne |
1 – S/2005 (5477) 1 |
(5477) Holmes – planetoida należąca do wewnętrznej części asteroid pasa głównego.
Odkrycie[edytuj | edytuj kod]
Planetoida została odkryta 27 października 1989 roku przez Eleanor Helin w Obserwatorium Palomar w Kalifornii. Nazwa planetoidy pochodzi od nazwiska amerykańskiego astronoma amatora Roberta Holmesa. Przed nadaniem nazwy planetoida nosiła oznaczenie tymczasowe (5477) 1989 UH2.
Orbita[edytuj | edytuj kod]
Orbita 5477 Holmes nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 22,5°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 2 lata i 239 dni, krążąc w średniej odległości 1,92 j.a. od Słońca.
Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]
(5477) Holmes ma średnicę szacowaną na ok. 7 km. Jej jasność absolutna to 13,4m.
Naturalny satelita[edytuj | edytuj kod]
W roku 2005 astronomowie z Obserwatorium Ondrejov wykryli w towarzystwie tej planetoidy naturalnego satelitę o średnicy ok. 2,5 km. Okres orbitalny układu zawiera się w czasie 24,42 godziny. Składniki znajdują się ok. 15 km od siebie. Odkrycia dokonano na podstawie analizy krzywej zmian blasku (5477) Holmes.
Satelita nosi tymczasowe oznaczenie S/2005 (5477) 1.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- (5477) Holmes w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (5477) Holmes w bazie Minor Planet Center (ang.)