Szereg 1/4 + 1/16 + 1/64 + 1/256 + …

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ilustracja Archimedesa dla a = 3/4

Szereg 1/4 + 1/16 + 1/64 + 1/256 + …nieskończony zbieżny szereg geometryczny. Jest on jednym z pierwszych zsumowanych szeregów nieskończonych w historii matematyki. Dokonał tego Archimedes około 250-200 roku p.n.e.[1] Jego suma to Uogólniając, dla dowolnego a, szereg utworzony z wyrazów ciągu geometrycznego o ilorazie jest zbieżny do sumy:

Prezentacja graficzna[edytuj | edytuj kod]

3s = 1

Szereg 1/4 + 1/16 + 1/64 + 1/256 + … nadaje się do prostej wizualizacji ponieważ kwadrat i trójkąt łatwo podzielić na cztery podobne części, których pole to oryginału.

Na ilustracji po lewej[2][3], jeśli duży kwadrat ma pole 1, to największy czarny kwadrat ma pole (1/2)(1/2)=(1/4). Podobnie, kolejny czarny kwadrat ma pole 1/16, a trzeci to 1/64. Stąd pole wszystkich czarnych kwadratów wynosi 1/4 + 1/16 + 1/64 + 1/256 +…, które jest takie samo jak pole kwadratów szarych i białych. Ponieważ te trzy obszary obejmują cały kwadrat jednostkowy, to ilustracja prezentuje, że:

3s = 1 ponownie

Archimedes zastosował nieco inną formę graficznego dowodu, zaprezentowaną powyżej[4], którą można opisać równaniem:

Interpretacja Archimedesa jest przedstawiona poniżej.

Taką samą technikę geometryczną można zastosować w trójkątach, co jest pokazane na ilustracji po prawej[2][5][6]. Jeśli duży trójkąt ma pole 1, to największy czarny trójkąt ma pole 1/4 itd. Ilustracja zawiera samopodobieństwo pomiędzy dużym trójkątem a górnym ćwierć-trójkątem. Podobną konstrukcję, w której trzy rogi są do siebie podobne przedstawia trójkąt Sierpińskiego.

Archimedes[edytuj | edytuj kod]

Krzywa jest parabolą. Punkty na cięciwie AE są rozmieszczone w równych odstępach. Archimedes wykazał, że suma pól trójkątów ABC i CDE to 1/4 pola trójkąta ACE. Następnie skonstruował kolejną warstwę czterech trójkątów powyżej pozostałych, których suma pól wyniosła 1/4 sumy pól trójkątów ABC i CDE. Pole kolejnej ósemki trójkątów miało pole 1/4 sumy pól poprzednich czterech itd. Wysunął więc wniosek, że pole pomiędzy cięciwą a krzywą wynosi 4/3 pola trójkąta ACE.

Archimedes uzyskał ten szereg w swojej pracy Kwadratura paraboli. Podczas wyznaczania pola ograniczonego parabolą za pomocą metody wyczerpywania uzyskał szereg trójkątów; na każdym etapie konstrukcji przyrost pola wynosił 1/4 wartości z poprzedniego etapu. Jego oczekiwany wynik całkowitej powierzchni to 4/3 powierzchni uzyskanej w pierwszym etapie. Aby to osiągnąć zdefiniował następujący lemat algebraiczny:

Twierdzenie 23[a]. Mając dany szereg powierzchni A, B, C, …, Z, z których A jest największa i każda z nich jest cztery razy większa niż następna w kolejności to[8]

Archimedes udowodnił to twierdzenie wstępnie, obliczając

Z drugiej strony

Odejmując to równanie od poprzedniego, otrzymujemy

i dodając do obu stron, uzyskujemy oczekiwany wynik[b].

Obecnie, bardziej standardowym wyrażeniem na twierdzenie Archimedesa jest to, że sumy częściowe szeregu 1/4 + 1/16 + 1/64 + 1/256 + … wynoszą:

Ta forma może być udowodniona przez pomnożenie obu stron przez 1 – 1/4 i zauważeniu, że wszystkie składniki, z wyjątkiem pierwszego i ostatniego, po lewej stronie równania się parami znoszą. Taka sama technika ma zastosowanie dla skończonych szeregów geometrycznych.

Granica[edytuj | edytuj kod]

W twierdzeniu 24[a] Archimedes stosuje skończoną (ale nieokreśloną) sumę z twierdzenia 23 dla pola wewnątrz paraboli przez podwójny dowód nie wprost. Archimedes nie do końca[c] obliczył granicę powyższej sumy częściowej, lecz stosując współczesne metody rachunkowe, jest to dość prosty krok:

Ponieważ suma nieskończonego szeregu jest zdefiniowana przez granicę jego sum częściowych

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Tu i dalej numery twierdzeń pochodzą z pracy Kwadratura paraboli zamieszczonej w zbiorze dzieł Archimedesa pod redakcją Thomasa L. Heatha[7].
  2. Wersja skrócona z opracowania Heatha[4].
  3. Współcześni autorzy mają różne zdanie na temat jak dokładnie określić, że Archimedes zsumował szereg nieskończony. Na przykład Shawyer i Watson twierdzą[1], że zsumował; Swain i Dence, że „Archimedes zastosował pośredni proces ograniczający”[9]; a Stein, że zatrzymał się na skończonych sumach[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Shawyer i Watson 1994 ↓, s. 3.
  2. a b Alsina i Nelsen 2006 ↓, s. 74.
  3. Ajose i Nelsen 1994 ↓, s. 230.
  4. a b Heath 1953 ↓, s. 250.
  5. Stein 1999 ↓, s. 46.
  6. Mabry 1999 ↓, s. 63.
  7. Heath 1953 ↓, s. 249, 251.
  8. Heath 1953 ↓, s. 249.
  9. Swain i Dence 1998 ↓, s. 123–130.
  10. Stein 1999 ↓, s. 45.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródła starożytne
  • Archimedes, The works of Archimedes, Thomas Little Heath (red.), J.L. Heiberg, Unabridged reissue of the Heath edition of 1897 with supplement of 1912; ed. in modern notation with introductory chapter by T.L. Heath ; with a supplement „The method of Archimedes” recently discovered by Heiberg., New York; Cambridge: Dover Publications; Cambridge University Press, 1953, OCLC 601012279 (ang.).; obrazy stron wydania z 1897 na stronie: Bill Casselman: Archimedes’ quadrature of the parabola. [dostęp 2015-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-20)].; HTML z ilustracjami i komentarzem na stronie: Daniel E. Otero: Archimedes of Syracuse. 2002. [dostęp 2007-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-07)].
Źródła współczesne
  • Sunday Ajose, Roger Nelsen, Proof without Words: Geometric Series, „Mathematics Magazine”, 67 (3), 1994, s. 230, DOI10.2307/2690617, OCLC 6067243426, JSTOR2690617.
  • Claudi Alsina, Roger B. Nelsen, Math made visual creating images for understanding mathematics, Washington, DC: Mathematical Association of America, 2006, ISBN 0-88385-746-4 (ang.).
  • Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji Rick Mabry, Proof without Words: 14 + (14)² + (14)³ + … = 13, „Mathematics Magazine”, 72 (1), luty 1999, s. 63, OCLC 6067137297, JSTOR2691318.
  • Bruce Shawyer, Bruce Watson, Borel’s methods of summability: theory and applications, Oxford; New York: Clarendon Press; Oxford University Press, 1994, ISBN 0-19-853585-6, OCLC 30511835 (ang.).
  • Sherman K. Stein, Archimedes: what did he do besides cry eureka?, Washington, DC: Mathematical Association of America, 1999, ISBN 0-88385-718-9, OCLC 42194474 (ang.).
  • Gordon Swain, Thomas Dence, Archimedes’ Quadrature of the Parabola Revisited, „Mathematics Magazine”, 71 (2), 1998, s. 123–130, DOI10.2307/2691014, OCLC 6067023131, JSTOR2691014.;