10 Pułk Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1917 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Leon Silicki |
| Działania zbrojne | |
| Wojna domowa w Rosji | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
10 Pułk Strzelców Polskich (10 psp) – oddział piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.
Pułk został sformowany jesienią 1917 roku w składzie 3 Dywizji Strzelców Polskich z I Korpusu. Na dzień 14 grudnia 1917 liczył 598 żołnierzy frontowych[1]
Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy pułku
- płk Leon Silicki (od IX 1917[2][3])
- Żołnierze byłego 10 pułku strzelców polskich odznaczeni Krzyżem Walecznych[4]
- płk Włodzimierz Skrzyszewski
- kpt. Edward Antoniewski
- kpt. Antoni Szczęsnowicz
- por. Jan Halicki
- sierż. Józef Szumski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 173.
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 253.
- ↑ Jarno 2020 ↓, s. 229.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 21 z 15 lipca 1922, s. 516-518.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
- Witold Jarno: Przemarsz 3 Dywizji Strzelców Polskich z Jelni do Żłobina w lutym 1918 roku. W: Oblicza wojny. Tadeusz Grabarczyk (red.) Magdalena Pogońska-Pol (red.). T. 2: Armia kontra natura. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020. ISBN 978-83-8220-057-7.
- Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. archiwumcaw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. dostęp 26.12.2014