112 Pułk Artylerii Ciężkiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
112 Pułk Artylerii Ciężkiej
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Tradycje
Kontynuacja

112 Pułk Artylerii Armat (1955-1956)
31 Brygada Artylerii Armat (1956-1967)
5 Pomorska Brygada Artylerii Armat (1967-1992)
5 Brygada Artylerii Armat (1992-1999)

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Henryk Poźlewicz

Organizacja
Numer

JW 5575[1]

Dyslokacja

Głogów[2]

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

2 Korpus Armijny[2]

152 mm haubicoarmata wz. 1937 (MŁ-20)

112 Pułk Artylerii Ciężkiej (112 pac) – oddział artylerii ciężkiej ludowego Wojska Polskiego.

W wyniku wprowadzenia planu przyśpieszonego rozwoju WP na lata 1951- 1953, 1 sierpnia 1951, rozpoczęto w Głogowie formowanie 112 Pułk Artylerii Ciężkiej[3].

Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]

  • ppłk Henryk Poźlewicz (1.08.1951 – 29.10.1955)
  • mjr Kazimierz Makolądra (29.10.1955 – 09.1956)

Skład organizacyjny[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo pułku – Głogów[a]
  • dwa dywizjony artylerii ciężkiej

Pułk liczył 16 armato-haubic 152 mm wz 37, 26 ciągników artyleryjskich, 24 samochody ciężarowe, 6 specjalnych i 5 osobowych

Przeformowanie[edytuj | edytuj kod]

W 1956 przeformowano 112 Pułk Artylerii Ciężkiej na 112 Pułk Artylerii Armat[4]. Pułk w nowej strukturze posiadał jeden dywizjon artylerii ciężkiej i jeden dywizjon artylerii armat oraz dywizjon szkolny.

Schemat
112 Pułk Artylerii Ciężkiej (1951-1955) → 112 Pułk Artylerii Armat (1955-1956) → 31 Brygada Artylerii Armat (1956-1967) → 5 Pomorska Brygada Artylerii Armat (1967-1991) → 5 Brygada Artylerii Armat

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. 112 pac rozmieszczono w koszarach przy ul. Nowosolnej (byłe koszary im. Hilldenburgal) przejętych od Państwowego Ośrodka Traktorów i Maszyn Rolniczych w Głogowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  2. a b Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. s. 429.
  3. Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. s. 178.
  4. Zarządzenie szefa SG nr 0261/org z 28 listopada 1955.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy. Przekształcenia organizacyjne, 1945-1956. Warszawa: Wydaw. TRIO, Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.