11 Pułk Strzelców Polskich (WP na Wschodzie)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1917 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Józef Kopytyński |
| Działania zbrojne | |
| Wojna domowa w Rosji | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
11 Pułk Strzelców Polskich (11 psp) – oddział piechoty Wojska Polskiego na Wschodzie.
Pułk został sformowany jesienią 1917 roku w składzie 3 Dywizji Strzelców Polskich z I Korpusu. Na dzień 14 grudnia 1917 liczył 508 żołnierzy frontowych[1].
Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]
- dowódca pułku – ppłk Józef Kopytyński (od IX 1917[2])
- por. Ryszard Żołędziowski
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bagiński 1921 ↓, s. 173.
- ↑ Jarno 2020 ↓, s. 229.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Henryk Bagiński: Wojsko Polskie na Wschodzie 1914-1920. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa. Zakłady Graficzno-Wydawnicze „Książka”, 1921.
- Witold Jarno: Przemarsz 3 Dywizji Strzelców Polskich z Jelni do Żłobina w lutym 1918 roku. W: Oblicza wojny. Tadeusz Grabarczyk (red.) Magdalena Pogońska-Pol (red.). T. 2: Armia kontra natura. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2020. ISBN 978-83-8220-057-7.
- Polskie formacje wojskowe w Rosji 1914-1920 w świetle dokumentów CAW. caw.wp.mil.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-17)]. dostęp 4.11.2016