12 Pułk Artylerii Ciężkiej (PSZ)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Marian Jędrychowski |
| Działania zbrojne | |
| kampania włoska | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
12 Pułk Artylerii Ciężkiej (12 pac) ang. 12th Polish Medium Regiment[1] – oddział artylerii ciężkiej Polskich Sił Zbrojnych.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
12 Pułk Artylerii Ciężkiej został sformowany jesienią 1944 roku w San Basilio, w składzie 2 Grupy Artylerii[2]. Do marca 1945 roku trwała organizacja jednostki i jej szkolenie. Procesu szkolenia nie dokończono. Pułk do chwili przybycia na front nie odbył ani jednego strzelania, nawet szkolnego[3].
Działania zbrojne[edytuj | edytuj kod]
W kwietniu 1945 roku jednostka wzięła udział w bitwie o Bolonię.
W 1946 roku oddział został ewakuowany z Włoch do Szkocji. Razem z 13 pułkiem artylerii ciężkiej stacjonował w miejscowości Langholm, w hrabstwie Dumfries and Galloway[4]. W 1947 roku pułk został rozformowany[5].
Organizacja i obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
Dowódca – ppłk Marian Jędrychowski[6]
- zastępca dowódcy – mjr Mieczysław Greczyn[6]
- adiutant – kpt. Franciszek Łukowski[6]
- dowódca I dywizjonu – kpt. Władysław Arzymanow[6]
- dowódca II dywizjonu – kpt. Zdzisław Wenzel[6]
Każdy dywizjon posiadał dwie baterie artylerii po 4 114,3 mm (4,5-calowa) armaty
Odznaka pułkowa[edytuj | edytuj kod]
Odznaka zatwierdzona zarządzeniem szefa Sztabu Głównego z 18 lutego 1947 roku. Posiada kształt równoramiennego krzyża, którego ramiona łączy wieniec z liści dębu. W centrum stylizowany orzeł wsparty na wylocie lufy armatniej z numerem 12. Na poziomych ramionach krzyża data 7 IV 1945. Wymiary 40x40; wykonanie F.M. Lorioli Fratelli[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Według klasyfikacji brytyjskiej jednostka była pułkiem artylerii średniej.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 424.
- ↑ Szczurowski 2001 ↓, s. 430.
- ↑ Jerzy Adam Radomski, Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia s. 137.
- ↑ Żak 2014 ↓, s. 353.
- ↑ a b c d e Blum i in. 1990 ↓, s. XXI.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 503-504.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
- Piotr Żaroń: Armia Polska w ZSRR, na Bliskim Wschodzie i Środkowym Wschodzie. Warszawa 1981: KAW RSW „Prasa – Książka – Ruch, 1981.
- Józef Smoliński: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. 1939-1945. Warszawa: "Egros", 1997. ISBN 83-86268-66-2.
- Aleksander Blum, Maciej Przedrzymirski, Jerzy Wisz, Jan Paśnicki: Artyleria polska Bitwa o Bolonię 1945. Materiały do Księgi Pamiątkowej Artylerii Polskiej na Zachodzie 1940-1945. Londyn: Koło Oficerów Artylerii, 1990.
- Jerzy Adam Radomski, Polski Korpus Przysposobienia i Rozmieszczenia, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 4 (219), Warszawa 2007, ISSN 1640-6281
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne Na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2.
- Jakub Żak: Nie walczyli dla siebie. Powojenna odyseja 2 Korpusu Polskiego. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2014. ISBN 978-83-7399-621-2.
