13 Biełozierski Pułk Piechoty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
13 pułk piechoty
13-й пехотный полк
ilustracja
Historia
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Organizacja
Dyslokacja

Łomża

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

piechota

Gen. Piotr Michaiłowicz Wołkoński- patron 13 Biełozierskiego Pułku Piechoty

13 Biełozierski Pułk Piechoty Generał-Feldmarszałka Księcia Wołkońskiego (ros. 13-й пехотный Белозерский генерал-фельдмаршала князя Волконского полк) – pułk piechoty okresu Imperium Rosyjskiego, sformowany 6 grudnia 1706 za panowania cara Piotra I Wielkiego, rozformowany w 1918.

Pułk wziął udział w działaniach zbrojnych epoki napoleońskiej, a także w działaniach zbrojnych okresu I wojny światowej. Podczas bitwy o Warszawę we wrześniu 1831r. pułk brał udział w ataku na Redutę Ordona. Szczątki jego żołnierzy odnaleziono na stanowisku archeologicznym na Reducie.

Święto pułkowe: 6 grudnia (rocznica sformowania). Dyslokacja w 1914: Łomża.

Przyporządkowanie 1 stycznia 1914[edytuj | edytuj kod]

  • 6 Korpus Armijny (6 АК, 6 армейский корпус), Łomża
    • 4 Dywizja Piechoty (4-й пехотной дивизии), Łomża
      • 1 Brygada Piechoty, Łomża
        • 13 Biełozierski pułk piechoty

Na cmentarzu w Działoszynie (pow. wieluński, woj. łódzkie) znajduje się żeliwny pomnik. Pochowano tu oficera 13 Biełozierskiego Pułku Piechoty Jego Królewskiej Wysokości Wielkiego Herzoga Heskiego - podpułkownika Fiodora Stiepanowicza Sozanowicza (5 lutego 1829 – 28 sierpnia 1867).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Raspisanije suchoputnych wojsk 1836 - 1914, Petersburg 1914.
  • Wiesław Caban, Służba rekrutów Królestwa Polskiego w armii carskiej w latach 1831-1873, Warszawa 2001, ISBN 83-7181-209-4.
  • A. A. Kersnowski, Istorija russkoj armii, Moskwa 1994.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]