13 Pułk Armat Polowych (austro-węgierski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pułk Armat Polowych Nr 13 (niem. Feldkanonenregiment Nr. 13) – pułk artylerii polowej cesarskiej i królewskiej Armii.

1 stycznia 1894 roku został sformowany 13 Pułk Artylerii Dywizyjnej (niem. 13. Divisions-Artillerie-Regiment). Pułk razem z kadrą zapasową stacjonował w słowackim mieście Šamorín (węg. Somorja, niem. Sommerein)[1]. 6 kwietnia 1908 roku oddział został przemianowany na Pułk Armat Polowych Nr 13[2].

W 1914 roku pułk stacjonował w Sopronie na terytorium 5 Korpusu i wchodził w skład 5 Brygady Artylerii Polowej[2].

Skład[edytuj | edytuj kod]

  • Dowództwo
  • 4 x bateria po 6 armat 8 cm FK M.5.
  • bateria rezerwowa.

Kadra[edytuj | edytuj kod]

Komendanci pułku
  • płk Ludwig Merkel (1894[1] – )
  • płk Ferdinand Zwiedinek von Südenhorst und Schidlo (1913 – 1914[2] )
Oficerowie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Schematismus 1894 ↓, s. 782.
  2. a b c Schematismus 1914 ↓, s. 800.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
  • Juliusz Bator, Wojna Galicyjska, Kraków 2008, ISBN 978-83-7396-747-2.