14 Herculis
| Dane obserwacyjne (J2000) | |||||||||||||||
| Gwiazdozbiór | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rektascensja |
16h 10m 24,315s[1] | ||||||||||||||
| Deklinacja |
+43° 49′ 03,50″[1] | ||||||||||||||
| Paralaksa (π) | |||||||||||||||
| Odległość | |||||||||||||||
| Wielkość obserwowana (pasmo V) |
|||||||||||||||
| Ruch własny (RA) | |||||||||||||||
| Ruch własny (DEC) |
−296,464 ± 0,043 mas/rok[1] | ||||||||||||||
| Prędkość radialna |
−13,750 ± 0,0006 km/s[1] | ||||||||||||||
| Charakterystyka fizyczna | |||||||||||||||
| Rodzaj gwiazdy | |||||||||||||||
| Typ widmowy |
K0 V[1] | ||||||||||||||
| Masa | |||||||||||||||
| Promień | |||||||||||||||
| Metaliczność [Fe/H] |
0,43 ± 0,07[3] | ||||||||||||||
| Jasność | |||||||||||||||
| Okres obrotu |
29,5[3] | ||||||||||||||
| Prędkość obrotu |
1,65 km/s[3] | ||||||||||||||
| Wiek |
4,6+3,8−1,3 mld lat[3] | ||||||||||||||
| Temperatura |
5310 ± 30 K[3] | ||||||||||||||
| Alternatywne oznaczenia | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
14 Herculis – gwiazda w gwiazdozbiorze Herkulesa, odległa od Ziemi o 58,5 roku świetlnego. Ma układ planetarny.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Jest to pomarańczowy karzeł należący do typu widmowego K0[1]. Gwiazda ma temperaturę ok. 5130 K i jasność 0,67 jasności Słońca[3]. Masa gwiazdy to 0,98 M☉, a promień jest równy 0,97 R☉[3]. Wiek 14 Herculis jest oceniany na 4,6 miliarda lat[3].
Układ planetarny[edytuj | edytuj kod]
W 1998 roku odkryto pierwszą planetę pozasłoneczną, orbitującą wokół tej gwiazdy – 14 Herculis b[4]. W 2005 pojawiły się doniesienia o odkryciu drugiej planety (14 Herculis c)[5], które wkrótce wsparły dalsze obserwacje[6]. Są to gazowe olbrzymy masywniejsze od Jowisza, krążące po ekscentrycznych orbitach. W toku dalszych badań okazało się, że orbity mają względne nachylenie najprawdopodobniej przekraczające 60°, co sugeruje, że w toku ewolucji tego układu miało miejsce grawitacyjne rozpraszanie planet[3].
| Towarzysz |
Masa (MJ) |
Okres orbitalny (dni) |
Półoś wielka (au) |
Ekscentryczność |
|---|---|---|---|---|
| b[2] | 9,1 +1,0−1,1 | 1763,30 ± 0,84 | 2,845 ± 0,04 | 0,369 ± 0,003 |
| c[7] | 6,9 +1,7−1,0 | 53 000 +51 000−21 000 | 27,4 +16,0−7,9 | 0,64 ± 0,13 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Obliczona na podstawie paralaksy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h 14 Herculis w bazie SIMBAD (ang.)
- ↑ a b 14 Her b w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)
- ↑ a b c d e f g h i j k l Daniella C. Bardalez Gagliuffi i inni, 14 Her: a likely case of planet-planet scattering, „The Astrophysical Journal Letters”, 2021, arXiv:2111.06004 (ang.).
- ↑ Mayor i inni, Searching for giant planets at the Haute-Provence Observatory, „Proceedings of IAU Colloquium”, 170, 1998.
- ↑ Krzysztof Goździewski, Maciej Konacki, Andrzej J. Maciejewski, Orbital Configurations and Dynamical Stability of Multiplanet Systems around Sun-like Stars HD 202206, 14 Herculis, HD 37124, and HD 108874, „The Astrophysical Journal”, 645 (1), 2006, s. 688, DOI: 10.1086/504030 (ang.).
- ↑ Robert A. Wittenmyer, Michael Endl, William D. Cochran. Long-Period Objects in the Extrasolar Planetary Systems 47 Ursae Majoris and 14 Herculis. „The Astrophysical Journal”. 654 (1), s. 625-632, 2007-01-01. DOI: 10.1086/509110. (ang.).
- ↑ 14 Her c w serwisie The Extrasolar Planets Encyclopaedia (ang.)