1920 Bitwa warszawska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1920 Bitwa warszawska
Ilustracja
Gatunek

wojenny

Rok produkcji

2011

Data premiery

30 września 2011

Kraj produkcji

Polska

Język

polski, rosyjski

Reżyseria

Jerzy Hoffman
Andrzej Kotkowski (współpraca reż.)
Łukasz Kośmicki (współpraca reż.)

Scenariusz

Jarosław Sokół (wraz z Jerzym Hoffmanem)

Główne role

Daniel Olbrychski
Borys Szyc
Natasza Urbańska

Muzyka

Krzesimir Dębski

Zdjęcia

Sławomir Idziak

Scenografia

Andrzej Haliński

Kostiumy

Magdalena Tesławska, Andrzej Szenajch

Montaż

Marcin Bastkowski

Produkcja

Jerzy Michaluk

Dystrybucja

Forum Film Poland

Budżet

27 mln zł (9 mln USD)[1]

Strona internetowa
Klaps na planie filmu w Muzeum Wsi Lubelskiej w Lublinie, 8 lipca 2010 roku
Sławomir Idziak o filmie na pokazie przedpremierowym

1920 Bitwa warszawska – polski film wojenny w reżyserii Jerzego Hoffmana, którego akcja rozgrywa się na tle wojny polsko-bolszewickiej. Pierwszy polski pełnometrażowy film zrealizowany w technologii 3D[2].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Akcja filmu rozgrywa się w trakcie trwania wojny polsko-bolszewickiej. Polski poeta i ułan Jan Krynicki (Borys Szyc), w przeddzień wyruszenia wraz z Wojskiem Polskim z Warszawy, żeni się z polską artystką estradową Olą Raniewską (Natasza Urbańska). Ślubu udziela im ksiądz Ignacy Skorupka (Łukasz Garlicki).

Bolszewicy, na czele z Włodzimierzem Leninem, podejmują decyzję o inwazji na Polskę, planując w przyszłości rozprzestrzenianie rewolucji proletariackiej na inne kraje (w scenie filmu przywołane są Niemcy i Francja).

Wojska polskie zdobywają Kijów.

Jan Krynicki na froncie prześmiewczo odczytuje bolszewicką ulotkę skierowaną do polskich żołnierzy. Zostaje oskarżony o agitację, aresztowany i skazany przez sąd polowy na karę śmierci. Przed egzekucją ratuje go atak wojsk wroga. Dowodzący oddziałem bolszewickim czekista Bykowski (Adam Ferency), patrzący z sympatią na, skazanego na śmierć przez „burżuazyjne” wojsko, polskiego żołnierza, proponuje mu pozostanie wraz z nim w charakterze tłumacza-redaktora, mającego pomagać w redakcji propagandowych ulotek. W istocie zaś, siłą włącza go do oddziału.

Ola dowiaduje się o zaginięciu w akcji męża od majora Wieniawy (Bogusław Linda). Natarczywie narzucający się jej kapitan Kostrzewa (Jerzy Bończak) informuje ją o zdradzie i wstąpieniu Krynickiego do wojsk bolszewickich, by wykorzystać sytuację, co, finalnie, nie udaje mu się.

Krynicki ucieka od bolszewików i przyłącza do napotkanego oddziału kozaków z Kubania, którzy walczyli po polskiej stronie (Aleksandr Domogarow). Wkrótce udaje mu się przedostać do polskich wojsk.

Ola, widząc zagrożenie wynikłe z ataku wojsk bolszewickich i nie mogąc znieść bezczynności, dołącza do polskiej armii jako sanitariuszka kobiecej formacji wojskowej działającej w czasie wojny – Ochotniczej Legii Kobiet.

W tym czasie Wincenty Witos (Andrzej Strzelecki) zostaje premierem RP i wygłasza odezwę do narodu „Ojczyzna w niebezpieczeństwie! Polacy!”.

Marszałek Polski, Józef Piłsudski (Daniel Olbrychski), opracowuje samotnie plan kontrofensywy. Polskiemu kontrwywiadowi udaje się rozpracować szyfry armii bolszewickiej. Nadawaniem Pisma Świętego zagłuszają komunikację między bolszewickimi armiami.

W kulminacyjnym punkcie wojny dochodzi do konfrontacji wojsk polskich i bolszewickich pod Warszawą (bitwa pod Radzyminem, która decyduje o losach bitwy, oraz bitwa pod Ossowem, gdzie ginie ks. Ignacy Skorupka - na polu walki z krzyżem w ręku). W bitwie, polskie wojska odnoszą spektakularne zwycięstwo, wojska bolszewickie zostają rozgromione, Krynicki ranny trafia do szpitala polowego, w którym jako pielęgniarka pracuje Ola. Tym sposobem dochodzi do szczęśliwego połączenia małżonków.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Budżet filmu wyniósł 27 milionów złotych (około 9 milionów dolarów).

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się 29 czerwca 2010 i zostały zrealizowane w technice 3D. Konsultantem historycznym był prof. Janusz Cisek. Muzykę skomponował Krzesimir Dębski; za militaria odpowiadał Tomasz Bierawski, a charakteryzację postaci wykonały Mira Wojtczak i Liliana Gałązka[3]. W filmie wzięło udział 3,5 tysiąca statystów.

Zdjęcia zakończono 30 września 2010. Film był współfinansowany m.in. przez Bank Zachodni WBK i Polski Instytut Sztuki Filmowej. Jest to pierwszy polski film pełnometrażowy zrealizowany w całości w technologii 3D[2].

Plenery: Twierdza Modlin, Warszawa, Lublin, Sucha k. Węgrowa, Piotrków Trybunalski, Zamość, Kazuń, Zielonka, Poświętne (kościół św. Józefa).

Na potrzeby filmu powstały dwie repliki czołgu Renault FT-17. Ze względu na krótki czas na przygotowanie pojazdów (cztery miesiące) repliki nie pokrywają się w 100% z oryginałem (brak m.in. kompletnego wnętrza)[4].

Odbiór filmu[edytuj | edytuj kod]

Paweł Felis, recenzent „Gazety Wyborczej”, przyznał filmowi dwie gwiazdki w 6-stopniowej skali i skrytykował film jako „mechaniczną, historyczną pogadankę, która nieudolnie symuluje wielkie emocje, a jest tylko chaotycznym zbiorem upiornie nieekscytujących fragmentów” oraz wytknął brak psychologicznej głębi postaci[5].

Z kolei Jacek Rakowiecki, redaktor naczelny miesięcznika „Film”, ocenił pozytywnie produkcję, nazywając ją „drugim cudem nad Wisłą”. Dziennikarz zwracał uwagę przede wszystkim na znakomite zdjęcia Sławomira Idziaka w technologii 3D, a także „sprawnie poprowadzony przez reżysera wątek miłosny”[6].

Według „Gazety Wyborczej”, uśredniona ocena filmu, obliczona na podstawie recenzji pism i serwisów m.in. takich jak „Newsweek”, „Rzeczpospolita”, „Przekrój”, onet.pl czy fdb.pl, wynosi 4/10[7].

W 2012 roku 1920 Bitwa warszawska zdobyła pięć Węży – nagród przyznawanych dla najgorszych polskich filmów, będących odpowiednikiem amerykańskich Złotych Malin. Obraz Hoffmana zdobył Węże w kategoriach: Najgorszy film 3D, Aktorka (Natasza Urbańska), Duet na ekranie (Borys Szyc i Natasza Urbańska), Scenariusz (Jerzy Hoffman i Jarosław Sokół) oraz Żenująca scena (Natasza Urbańska i ckm)[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bitwa warszawska 1920 – zakładka „o filmie”. [dostęp 2011-12-26].
  2. a b Alicja Żebruń: Pierwszy polski pełnometrażowy film 3D niedługo w kinach. [dostęp 2013-09-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-15)].
  3. Kręcą Bitwę Warszawską: Olbrychski jak Piłsudski. gazeta.pl. [dostęp 2010-06-28]. (pol.).
  4. Strona fundacji zajmującej się budową replik. [dostęp 2012-09-04]. (pol.).
  5. Paweł Felis. 1920 Bitwa Warszawska. „Gazeta Wyborcza”, s. 4, 30 września 2011. 
  6. Jacek Rakowiecki. 1920 Bitwa Warszawska. Drugi cud nad Wisłą. „Film”, s. 81, październik 2011. 
  7. Krytycy bezlitośni dla „1920 Bitwy Warszawskiej”. I tylko jeden szaleniec... 2011-09-30. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  8. Nagrody Węże 2012: Najgorszy polski film 2011 roku wybrany. 2012-04-02. [dostęp 2011-02-06]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]