1 Dywizja Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
1 Dywizja Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1967

Rozformowanie

1988

Patron

Powstańcy Śląscy

Tradycje
Rodowód

13 Dywizja Artylerii OPL

Kontynuacja

1 Brygada Artylerii OPK
1 Brygada Rakietowa OP

Dowódcy
Pierwszy

płk Bolesław Tatarski

Ostatni

płk Wiesław Kozikowski

Organizacja
Numer

JW 1499

Dyslokacja

Bytom

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Obrony Powietrznej Kraju

Rodzaj wojsk

Wojska Rakietowe i Artyleria

1 Dywizja Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich (1 DA OPK) – związek taktyczny Wojsk Rakietowych i Artylerii Wojsk Obrony Powietrznej Kraju.

Historia i powstanie[edytuj | edytuj kod]

30 września 1967 Minister Obrony Narodowej przemianował 13 Dywizję Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich w Bytomiu na 1 Dywizję Artylerii OPK im. Powstańców Śląskich. Od tego czasu jednostka dziedziczyła tradycje 1 Dywizji Artylerii Przeciwlotniczej.

Dywizja, dla zachowania w tajemnicy jej przeznaczenia, posługiwała się tradycyjną nazwą „artylerii”. Mimo tego była związkiem taktycznym rakiet przeciwlotniczych. Na jej uzbrojeniu znajdowały się przeciwlotnicze zestawy rakietowe S-75A „Dźwina”, S-75M i S-75W „Wołchow” oraz S-125 i S-125M „Newa”.

W latach 1974-1976 i 1988 dywizja została odznaczona medalem pamiątkowym „Za wybitne osiągnięcia w służbie wojskowej”, a w 1976 - Orderem Sztandaru Pracy I klasy.

24 czerwca 1988 dywizja została przemianowana na 1 Brygadę Artylerii Obrony Powietrznej Kraju im. Powstańców Śląskich.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • płk Jan Styran (1959–1968)
  • płk Jerzy Szmyrgałło (1968–1971)
  • gen. bryg. Jan Łazarczyk (1971–1981)
  • płk Bogdan Miller (1981–1986)
  • płk Wiesław Kozikowski (1986–1990)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe w latach 1945-1960. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-8808-967-6.
  • Tadeusz Kmiecik: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-1962 : organizacja, szkolenie i problemy kadrowe. Warszawa: Ulmak, 2002. ISBN 83-8722-629-7.