1 Pułk Piechoty Legionów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Kerim44 (dyskusja | edycje) o 13:51, 28 kwi 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
1 Pułk Piechoty Legionów
Ilustracja
Odznaka 1 pułku piechoty Legionów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1918

Rozformowanie

1939

Nazwa wyróżniająca

Legionów

Patron

Józef Piłsudski

Tradycje
Święto

6 sierpnia

Nadanie sztandaru

1914; 1919; 1922

Rodowód

Pierwsza Kompania Kadrowa
1 pułk piechoty

Dowódcy
Pierwszy

kpt Józef Piłsudski

Ostatni

ppłk Jan Kasztelowicz

Działania zbrojne
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Wilno[1](Koszary Szeptyckiego na Śnipiszkach)

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

1 Dywizja Piechoty Legionów

Odznaczenia
Orzełek 1 pp Leg.
29 lipca - 3 sierpnia 1920
J. Piłsudski
E. Śmigły-Rydz
Z. Wenda

1 Pułk Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego (1 pp Leg.) – oddział piechoty Wojska Polskiego II RP w latach 1918-1939.

Geneza

1 Pułk Piechoty Legionów był najstarszym pułkiem Wojska Polskiego II RP. Swoimi tradycjami nawiązywał do 1 Kompanii Kadrowej, która 6 sierpnia 1914 wkroczyła do Królestwa Polskiego z terenu Galicji[2] oraz 1 pułku piechoty Legionów, który w latach 1914–1917 wziął udział w krwawych walkach pod Łowczówkiem, Tarłowem, czy Kostiuchnówką[2].

Wojna polsko-bolszewicka

1 Pułk Piechoty Legionów został utworzony w listopadzie 1918 odrębnie w dwu miejscach: w Jabłonnie i w Radymnie. Następnie brał udział w walkach z bolszewikami. W 1919 wyzwalał Wilno, walczył na Wileńszczyźnie i Białorusi. Zimą 1920 uczestniczył w walkach o Dyneburg. Na wiosnę brał udział w wyprawie na Kijów. Niestety kontrofensywa sowiecka zmusiła siły polskie do odwrotu. Pułk powstrzymywał m.in. oddziały 1 Armii Konnej Siemiona Budionnego. Podczas sierpniowej ofensywy wojsk polskich wyzwolił Drohiczyn, Białystok (Bitwa białostocka 22 sierpnia), następnie walczył o Lidę. Walki zakończył 18 października pod Radoszkowicami. 3 grudnia 1920 sztandar pułku został udekorowany przez marszałka Józefa Piłsudskiego Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari[3].

Okres międzywojenny

Pierwszym pokojowym garnizonem 1 pułku piechoty Legionów była Wilejka[4]. Następnie pułk przeniesiony został do garnizonu Wilno, do „Koszar imienia 1 Brygady Legionów Komendanta Józefa Piłsudskiego”[5] przy ulicy Kalwaryjskiej na Śnipiszkach[4]. Kadra batalionu zapasowego stacjonowała w Jabłonnie[6]. Pułk wchodził w skład 1 Dywizji Piechoty Legionów[7].

Święto pułkowe obchodzono 6 sierpnia w rocznicę wymarszu 1 Kompanii Kadrowej z krakowskich Oleandrów[4].

Na podstawie rozkazu wykonawczego Ministerstwa Spraw Wojskowych do Departamentu Piechoty o wprowadzeniu organizacji piechoty na stopie pokojowej PS 10-50 z 1930 roku, w Wojsku Polskim wprowadzono trzy typy pułków piechoty. 1 pułk piechoty zaliczony został do typu II pułków piechoty (tzw. wzmocnionych). W każdym roku otrzymywał około 845 rekrutów. Stan osobowy pułku wynosił 68 oficerów oraz 1900 podoficerów i szeregowców. Na czas wojny przewidywany był do pierwszego rzutu mobilizacyjnego. W okresie zimowym posiadał dwa bataliony starszego rocznika i batalion szkolny, w okresie letnim zaś trzy bataliony strzeleckie. Jego stany były wyższe od pułku „normalnego” (typ I) o ok. 400-700 żołnierzy[8].

Wojna obronna 1939 r.

W końcu sierpnia 1939 roku 1 Pułk Piechoty Legionów pod dowództwem płk. dypl. Kazimierza Burczaka skoncentrował się w lasach między Bugiem i Narwią. Wchodził on w skład 1 Dywizji Piechoty Legionów gen. Wincentego Kowalskiego w ramach Grupy Operacyjnej „Wyszków”. Pułk wraz z całą GO znajdował się w odwodzie Naczelnego Wodza. Nocą z 4 na 5 września odmaszerował w rejon Różana, gdzie stoczył pierwsze walki z Niemcami. W dniach 5–6 września bronił pozycji w rejonie Pułtuska. Następnie 7 września wycofał się na linię rzeki Bug. 8 września stoczył walkę pod Wyszkowem. Ponieważ zaszła groźba okrążenia, 10 września rozpoczął odwrót w kierunku Białej Podlaskiej. 11 września po zajęciu przez Niemców Kałuszyna oddziały 1 DP Leg. zostały okrążone. Rozpoczął się dwudniowy ciężki bój, podczas którego 1 Pułk Piechoty Legionów walczył m.in. z niemieckim pułkiem SS „Leibstandarte Adolf Hitler”. W dniach 11-12 września stoczył walkę o Kałuszyn ponosząc ciężkie straty, następnie w dniach 13–14 września walczył pod Stoczkiem. 14 września nacierał na Trzciniec, aby otworzyć 1 DP Leg. drogę na południe Polski. W czasie tego natarcia poniósł tak ciężkie straty (m.in. ranny został dowódca Pułku płk K. Burczak), że przestał istnieć jako samodzielna jednostka. Resztki Pułku przeszły w rejon Chełma, gdzie została zreorganizowana 1 DP Leg. Następnie wzięły jeszcze udział w walkach w rejonie Tarnawatki i Antoniówki w dniach 23–24 września, gdzie skapitulowały wraz z pozostałymi jednostkami.

Legioniści

Dowódcy pułku

Dowódca pułku kierował osobiście szkoleniem oficerów i był odpowiedzialny za gotowość bojową, całokształt wyszkolenia, służbę gospodarczą i wewnętrzną pułku[9].

Zastępcy dowódcy pułku

Stanowisko zastępcy dowódcy pułku zostało utworzone latem 1922 roku. W 1938 roku zmieniona została nazwa stanowiska na „I zastępca dowódcy”. W organizacji wojennej pułku nie było stanowiska zastępcy dowódcy.

Kwatermistrzowie pułku

W latach 1921-1923 zastępcą dowódcy pułku i jego pomocnikiem w zakresie służby administracyjno-gospodarczej był dowódca batalionu sztabowego[9]. W 1924 roku, w nowej organizacji pokojowej pułku piechoty, utworzono stanowisko kwatermistrza, a zlikwidowano batalion sztabowy i stanowisko dowódcy tego pododdziału. 1 kwietnia 1938 roku stanowisko kwatermistrza zostało zamienione na stanowisko II zastępcy dowódcy (zastępcy dowódcy do spraw gospodarczych)[12]. W 1939 roku, w organizacji wojennej pułku było ponownie stanowiskiem kwatermistrza.

Oficerowie pułku
Podoficerowie i szeregowcy
Mieczysław Sylwester Bobrownicki-Libchen
Leon Dorantt
Konstanty Kułagowski
Tadeusz Kułakowski
Władysław Markowski
Tadeusz Miś
Adolf Nowaczyński
Franciszek Sokół
Modest Żabski

Obsada personalna we wrześniu 1939 roku

Obsada personalna we wrześniu 1939 roku[13]

Dowództwo
  • dowódca pułku - płk dypl. piech. Kazimierz Burczak
  • I adiutant - kpt. Wacław Kobyliński
  • II adiutant – por. Bogusław Cereniewicz
  • oficer informacyjny – por. Zygmunt Krzymowski
  • oficer łączności – por. Józef Zapolski
  • kwatermistrz – kpt. Stanisław Dobrski
  • oficer płatnik - por. Antoni Kossacki
  • oficer żywnościowy – chor. Władysław Sokołowski
  • naczelny lekarz – ppor. lek. Edward Nowak
  • kapelan – NN
  • dowódca kompanii gospodarczej - por. Tarasiewicz
I batalion
  • dowódca I batalionu - mjr Włodzimierz Grabowski
  • adiutant I batalionu – por. Julian Gągolski
  • dowódca 1 kompanii strzeleckiej – kpt. Tomasz Polak
  • dowódca 2 kompanii strzeleckiej - por. Bolesław Pilecki
  • dowódca 3 kompanii strzeleckiej – por. Konrad Bukowski
  • dowódca 1 kompanii ckm - por. Zygmunt Lewandowski
II batalion
  • dowódca II batalionu - mjr Jan Ziemba
  • adiutant II batalionu – por. Konstanty Kondraciuk
  • dowódca 4 kompanii strzeleckiej - por. Eugeniusz Browko
  • dowódca 5 kompanii strzeleckiej - por. Hieronim Mażulis
  • dowódca 6 kompanii strzeleckiej – por. Kazimierz Skup
  • dowódca 2 kompanii ckm – por. Henryk Łoziński
III batalion
  • dowódca III batalionu – mjr Józef Roczniak
  • adiutant III batalionu - por. Wiktor Pade
  • dowódca 7 kompanii strzeleckiej - por. Bolesław Burski
  • dowódca 8 kompanii strzeleckiej - por. Stanisław Furgał
  • dowódca 9 kompanii strzeleckiej - kpt. Mikołaj Jabłoński
  • dowódca 3 kompanii ckm – kpt. Zygmunt Urbanowicz
Pododdziały specjalne
  • dowódca kompanii zwiadowczej - por. Mieczysław Zaborowski
  • dowódca kompanii przeciwpancernej - por. Konstanty Wiśniewski
  • dowódca plutonu artylerii piechoty – kpt. Henryk Trojańczyk
  • dowódca kompanii technicznej - por. Stanisław Puzyna
  • dowódca plutonu pionierów - NN
  • dowódca plutonu przeciwgazowego – pchor. Piotrowski

Kawalerowie Virtuti Militari

Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1914-1920. W nawiasie podano numer krzyża[14][15]

Order Virtuti Militari
Order Virtuti Militari
Chorągiew pułkowa
kpr. Alfred Abramowski
leg. Hugon Almstaedt (7263)
śp. kpr. LP Kazimierz Anczakowski (7281)
kpr. Andrzej Andruszko
sierż. Stanisław Apfel-Czaszka
ppor. Tomasz Arciszewski
mjr Tadeusz Argasiński
ppor. Karol Bacz
śp. por. Juliusz Bagniewski
plut. Ludwik Bajdek
sierż. Mieczysław Banaszkiewicz
śp. leg. Władysław Bandurski
śp. sierż. Aleksander Bartkowski
ppor. dr Henryk Becker „Wiesław”
kpr. Feliks Bednarski
ppor. Marian Bernadzki
st. sierż. Franciszek Berstling
plut. Otton Beutler
ppor. Wiktor Bielski
pchor. Kazimierz Bigda
plut. Jan Blak
por. Władysław Blejarski
sierż. Bronisław Blumski
kpr. Zygmunt Blusiewicz
śp. pchor. Ludwik Błaszczyk
ppor. Stanisław Bojanowski
śp. kpt. Kazimierz Paweł Bojarski „Kuba”
por. Adam Borkiewicz
por. Mieczysław Brodowski-Mieczysław
chor. Stanisław Brodowski-Skała
ppor. Władysław Broniewski „Orlik”
por. Kazimierz Burczak
ppor. Ignacy Buś
leg. Józef Bydliński
ppor. Izydor Ceceniewski
sierż. Stanisław Chłond
leg. Józef Chmara
kpr. Czesław Chmielowski
ppor. Jakub Chmura[16]
por. Witold Jakub Cumura
kpr. Feliks Chociszewski
ks. kap. Henryk Ciepichałł
kpr. Władysław Ciepielowski
st. leg. Kazimierz Cieśliński
sierż. sztab. Stanisław Cieślik
sierż. Władysław Czaderski
kpr. Emil Czapiński
ppor. Zygmunt Czarnecki
ppor. Jerzy Dańko
ppor. Jakub Darocha
ppor. Henryk Dąbrowski
plut. Stanisław Dąbrowski
kpr. Teofil Dąbrowski
ppor. Janusz Dłużniakiewicz „Sęp”
kpr. Henryk Dobrowolski-Sęk
plut. Władysław Domański
kpr. Jan Dostych
kpt. Władysław Dragat
por. Eugeniusz Dreszer „Stefan Słomka”
kpr. Jan Drwięga
sierż. Adam Drzewiecki
sierż. Teofil Drzewiecki
ppor. Jan Dubeński
śp. por. Franciszek Dubiel
kpr. Ludwik Dudek
sierż. Józef Dyląg
kpr. Aleksander Dymczak
plut. Stefan Dymidas
st. sierż. Feliks Dziennik
chor. Orest Dżułyński
kpr. Stefan Fabiszewski
sierż. Stanisław Falkiewicz
chor. Stanisław Fedorczyk
chor. Józef Fela
ppor. Stanisław Felker
leg. Emil Fieldorf
kpr. Józef Figa
sierż. Marian Figler
mjr Albin Fleszar-Satyr
st. leg. Mateus Furman
sierż. Piotr Gagatek
ppor. Bernard Bronisław Galbasz
pchor. Michał Galiński
sierż. Bolesław Gancarz
sierż. Kazimierz Garstka
st. sierż. Piotr Gil
śp. kpr. Franciszek Godek-Żar
sierż. Jan Gołdyn
śp. kpr. Emil Gołębiowski
śp. sierż. Wacław Gołębiowski
sierż. Michał Włodzimierz Moroz
sierż. Kazimierz Muszyński
sierż. Michał Muszyński
por. Mieczysław Rawicz-Mysłowski
kpr. Adam Nebelski
por. Józef Neuman Spława
sierż. Wojciech Niedziałek
ppor. Karol Niedźwiecki
ppor. Feliks Nitecki
kpr. Aleksander Hauke-Nowak
ppor. Teofil Nowicki
sierż. Piotr Noworyta
kpr. Jan Obłąk
ppor. Adam Obtułowicz
ppor. Edward Okulski
kpt. Jan Opieliński-Wojsznar
ppor. Józef Orłowicz
st. leg. Wiktor Orłowski
sierż. Władysław Pachołek-Proszowski
mjr Michał Pakosz
sierż. Bronisław Panek
ppor. Stanisław Młot-Parczyński
st. leg. Antoni Pasiak
ppor. Jan Pawlik
plut. Roman Pawłowski
kpr. inż. Bolesław Pągowski
ppor. Tadeusz Pełka
kpt. Franciszek Pększyc-Grudziński
ppor. Wilhelm Pfister
śp. kpt. Kazimierz Jan Piątek „Herwin”
ppor. Franciszek Sobolta
ppor. Henryk Sochański
ppor. Michał Soja
kpr. Bronisław Stachlewski-Wiesław
kpr. Antoni Stroiwąs
kpr. Wincenty Stawarz
leg. dr Adolf Sternchuss
plut. Michał Stieber
ppor. Piotr Stopyra „Lech”
st. leg. Leon Streit
kpr. Tadeusz Styczyński
ppor. Janusz Strzelecki
kpr. Kazimierz Strzelecki „Kazik”
st. sierż. Józef Suchocki
ppor. Józef Sudacki
st. leg. dr Zbigniew Sujkowski-Bolko
por. Edward Dojan-Surówka
leg. Jan Swierszcz
mjr Jarosław Szafran 7078
ppor. dr Kazimierz Szalla
sierż. dr Stanisław Szarski
kpr. Antoni Szatrowski
kpr. Bohdan Szeligowski Ratajko
plut. Bolesław Szykuła
leg. Ślązak
st. leg. Józef Michał Ślugaj
sierż. Jan Kruk-Śmigla
sierż. Filip Śmiłowski
leg. Wincenty Świercz
ppor. Aleksander Tomaszewski-Wysocki
sierż. Stanisław Gorczyca
ppor. Henryk Gorgoń
st. leg. Tadusz Górski
ppor. Alfred Grefner
leg. Józef Grela
ppor. Michał Grossek
plut. Antoni Grubski
st. leg. Franciszek Grzybek
ppor. Tadeusz Gutowski
kpr. Henryk Guzy
por. Józef Harasimowicz
kpr. Franciszek Herzog
kpt. Stanisław Hochfeld
kpr. Karol Hodała
sierż. Leon Holcer
sierż. Stanisław Hyjek
por. lek. dr Władysław Marian Jakowicki
st. sierż. Leon Jasiewicz
kpr. Aleksander Jędruch
podof. sanit. Izaak Jungermann
plut. Władysław Kakiet
st. sierż. Bronisław Kalinowski
sierż. Stanisław Kalinowski
sierż. Władysław Zubosz-Kaliński
plut. Jan Kałuża
kpr. Kazimierz Kamiński „Luboń”
sierż. inż. Stanisław Kamocki
leg. August Karcher
ppor. Jan Kotowicz
sierż. Tadeusz Kaudelka „Wichnia”
kpr. Stanisław Kębłowski
ppor. Ludwik Kiciński
leg. Ryszard Kłodnicki
sierż. Józef Kobiałko
pchor. Tadeusz Kobylański
sierż. Józef Kojder
kpr. Józef Kokoszka
ppor. Franciszek Kolbusz
ppor. Sanisław Kołodziejski
kpr. [Ferdynand Kondysał
leg. Władysław Kotarbiński
kpr. Onufry Kozacki
st. leg. Józef Kozakiewicz
mjr Stanisław Józef Kozicki
kpr. Jakub Kozioł
kpr. Leon Kram
st. leg. Józef Kruczek
ppłk Jan Kruszewski
sierż. Jan Krzymowski
leg. Kazimierz Kublin
ppor. Jan Kuczek
ppor. Zygmunt Kuczyński
kpt. Leopold Lis-Kula
por. Julian Sas-Kulczycki
ppor. Józef Kuryłowicz
sierż. Michał Kuśnierz
leg. Roman Kwiatkowski
leg. Jan Lachowicz
ppłk Władysław Langner „Złom”
kpr. Edmund Lech
st. sierż. Jan Lehr
ppor. Mieczysław Bohdan Lepecki
kpr. Leopold Leszkiewicz
leg. Leon Lewandowski
sierż. Mieczysław Lignar
st. leg. Czesław Łęgocki
kpr. Walenty Machnik
kpr. Stanisław Machawski
ppor. dr Adolf Maciesza
ppor. Rudolf Maćko-Złom
ppor. Tadeusz Majewski
ppor. Benedykt Majkowski
ppor. Bronisław Manspel-Chaber
sierż. Kazimierz Marczewski
leg. Eugeniusz Markowski
ppor. Józef Marski-Marjański
ppor. Adam Marusiński-Lelum
leg. Feliks Jan Mazurkiewicz
ppor. Eugeniusz Medyński
ppor. Stanisław Michałowski-Wolski
kpr. Jerzy Michalski
kpr. Antoni Micielski
sierż. Władysław Mijał
por. Władysław Milko
ppor. lek. dr Bolesław Mioduszewski
sierż. Włodzimierz Miszewski-Orski
por. Kazimierz Młodzianowski „Dąbrowa”
kpt. Ludwik Młynarski
por. Tadeusz Monasterski-Kordjan
ppor. inż. Kazimierz Moniuszko
sierż. Władysław Morbitzer
sierż. Ludwik Piękoś
ppor. Stanisław Piękoś
ppor. dr Bolesław Pikusa
kpr. Podobiński-Łucki
ppor. dr Franciszek Polniaszek
kpr. Adam Popowicz
kpr. Adolf Poręba-Porębski
st. leg. Jan Pulit
leg. Eugeniusz Radliński
por. Zygmunt Radoński-Żarski
leg. Stanisław Radzikowski
plut. Józef Rakowski
leg. Wacław Rejko
sierż. Bazyli Rogowski
kpt. Zenon Romańczuk
ppor. Stanisław Roślakowski
sierż. Tadeusz Rosołowski
sierż. Józef Różański
leg. Józef II Różański
kpr. Kazimierz Różański
sierż. Władysław Rożen
sierż. Aleksander Ruchaj
leg. Kazimierz Ruziecki-Kościelecki
ppor. Józef Rybak-Bożywoj
ppor. Karol Rybasiewicz-Wilczyński
leg. Jan Rzepecki
st. sierż. Kazimierz Sabatowski
ppor. Stanisław Siciński
kpr. Jan Smertelnik-Rusin
kpr. Michał Sobieraj
kpt. Tadeusz Truszkowski vel Tadeusz Szafran[17]
kpr. Stanisław Trzciński
śp. kpr. Franciszek Turek 7236
plut. Aureli Turski
kpr. Józef Tyrcha
kpt. Leon Ulatowski 7128
sierż. Walenty Walewski
por. Andrzej Wasiutyński
sierż. Wiktor Dunin-Wąsowicz 7113
kpt. Zdzisław Zygmunt Wenda
kpr. Franciszek Wielgut
sierż. Aleksander Winiarski-Jar
ppor. Władysław Wojakowski
kpr. Antoni Wojciechowski-Dziuk
sierż. Konstanty Worono
leg. Stanisław Wyrobiec
ppor. Władysław Wyrwalski
mjr Eugeniusz Wyrwiński „Kogut” 7108
st. leg. Jan Zadworny
por. Kordian Józef Zamorski
ppor. Adam Zbijewski-Soroka
sierż. Marian Zdon 5910
mjr SG Tadeusz Kalina-Zieleniewski 7083
por. Edward Zinth-Rzecki
st. leg. Jan Ziółkowski
ppor. Stanisław Zwojszczyk
st. sierż. Modest Żabski
sierż. Roman Żubr
śp. por. dr Tadeusz Józef Żuliński
kapelan ks. Stanisław Żytkiewicz 7068

Symbole pułku

Sztandar

W swojej historii pułk posiadał trzy sztandary. Pierwszy ufundowany przez Polonię z Chicago, drugi wręczony w 1919 staraniem mieszkańców Wilna[18]. 1 listopada 1922 marszałek Józef Piłsudski wręczył jego żołnierzom nowy sztandar, ufundowany przez Stowarzyszenie Polskie miasta Meriden w Stanach Zjednoczonych, dzięki staraniom księdza kapelana Franciszka Tyczkowskiego, który od 1919 był kapelanem 1 Pułku Piechoty Legionów[19].

 Osobny artykuł: Polskie sztandary wojskowe.
Odznaka pamiątkowa

Pierwszy wzór odznaki zatwierdzony Dz. Rozk MSWojsk nr 40, z 5 maja 1920 roku. Odznakę stanowi koło, w które wpisany jest krzyż, na jego ramionach numer i inicjały 1 Br JP. W centrum na okrągłej tarczy umieszczono godło z okresu Królestwa Polskiego. Jednoczęściowa - ażurowa, wykonana w srebrze lub w tombaku srebrzonym, oksydowana. Noszona na sukiennej amarantowej podkładce. Wymiary: 32 mm. Projekt: Wojciech Jastrzębowski Wykonanie: Józef Chyliński - Warszawa[1].

Oznaka żałobna

26 czerwca 1935 roku Minister Spraw Wojskowych „w celu uczczenia i utrwalenia pamięci Marszałka Józefa Piłsudskiego [...] ustanowił stałą oznakę żałobną.” Oznakę stanowiła czarna obwódka, średnicy 3 mm, złożona z podwójnego czarnego sznura – jedwabnego u oficerów i podoficerów zawodowych, a bawełnianego u szeregowców i kadetów – przyszyta do krawędzi lewego naramiennika kurtki i płaszcza, i noszona stale w służbie i poza służbą do wszystkich rodzajów ubioru wojskowego[20]. Od 1938 roku oznakę żałobną nosili też żołnierze 1 ppLeg[21].

 Osobny artykuł: Kult Józefa Piłsudskiego.

Przypisy

  1. a b Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 20.
  2. a b Wodzyński 2016 ↓, s. 12.
  3. Dekret Wodza Naczelnego L. 3394 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 41, s. 1606)
  4. a b c Wodzyński 2016 ↓, s. 15.
  5. Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 22 z 04.08.1927 r., poz. 261.
  6. Almanach 1923 ↓, s. 50.
  7. Almanach 1923 ↓, s. 51.
  8. Jagiełło 2007 ↓, s. 63-65.
  9. a b Almanach 1923 ↓, s. 49.
  10. Wielka księga piechoty polskiej 1918–1939 s. 25
  11. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 9 marca 1923 roku, s. 175.
  12. Kłoczewski 1987 ↓, s. 163, 168.
  13. Wodzyński 2016 ↓, s. 31.
  14. Pomarański 1931 ↓, s. 103-107.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 5-8.
  16. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Rok. II, Nr 8, str. 340. Warszawa 26 lutego 1921.
  17. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 127 z 27 listopada 1925 roku, s. 690. Zmiana nazwiska na podstawie umowy adopcyjnej zatwierdzonej przez Sąd Powiatowy w Przeworsku L. I 38/20 z 28 lutego 1920 roku.
  18. Wodzyński 2016 ↓, s. 18.
  19. Satora 1990 ↓, s. 30.
  20. Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. Nr 1 z 26.06.1935 r. poz. 5.
  21. Żygulski i Wielecki 1988 ↓, s. 123.

Bibliografia

Szablon:Legiony Polskie 1914-1918