27 Dywizja Piechoty (LWP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
27 Dywizja Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

1955

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Mikołaj Kotwicki

Ostatni

płk Artur Raginia

Organizacja
Numer

JW 4590

Dyslokacja

Zgorzelec[1]

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

2 KA[1]
Śląski Okręg Wojskowy

27 Dywizja Piechoty (27 DP) – związek taktyczny piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Dywizja została sformowana w okresie od maja 1951 1 grudnia 1952, w garnizonie Zgorzelec, w składzie Okręgu Wojskowego Nr IV, według etatów Nr 2/129-2/138, tzw. małej konnej DP[2], o stanie 5212 żołnierzy i 164 pracowników cywilnych. Do końca 1951 stan liczebny dywizji miał liczyć 2818 żołnierzy oraz 142 pracowników cywilnych.

Był to związek o ograniczonych możliwościach bojowych, trakcji konnej, przeznaczony do użycia na drugorzędnych kierunkach działań. Dywizja pozostawała w bezpośredniej podległości dowódcy okręgu[3]. Etatowo w składzie pułku piechoty miało być 7 samochodów, 14 moździerzy 82 mm, 66 rkm, 21 ckm, 24 km plot, 536 kbk, 4 armaty 45 mm, 4 armaty 76 mm.

Dywizja została rozformowana w grudniu 1955[4], z wyjątkiem 17 daplot i 52 dappanc[5].

Żołnierze dywizji[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy dywizji[6]:

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

wg stanu z 1 grudnia 1952

Nazwa jednostki Miejsce stacjonowania
Dowództwo 27 Dywizji Piechoty Zgorzelec
85 pułk piechoty
90 pułk piechoty
96 pułk piechoty
114 pułk artylerii lekkiej
52 dywizjon artylerii przeciwpancernej
17 dywizjon artylerii przeciwlotniczej
32 batalion łączności
65 batalion saperów
36 kompania obrony przeciwchemicznej
pluton zwiadu
pluton samochodowy

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy: przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.
  • Franciszek Puchała: Budowa potencjału bojowego Wojska Polskiego 1945–1990. Obszary szpiegowskich działań. Warszawa: Fundacja „Historia i Kultura”, 2013. ISBN 978-83-11-12800-2.
  • Wiesław Mąsior: Dowódcy dywizji Wojska Polskiego. Profesjonalne Forum Wojskowe. Serwis-militarny.net, 2005. [dostęp 2018-02-05].