2C-I

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2C-I
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C10H14NIO2

Masa molowa

307,13 g/mol

Wygląd

białe, mikrokrystaliczne ciało stałe[1]

Identyfikacja
Numer CAS

69587-11-7

PubChem

10267191

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce

substancja psychotropowa grupy I-P

2C-Iorganiczny związek chemiczny, psychodeliczna substancja psychoaktywna z rodziny 2C, pochodna fenyloetyloaminy.

Efekty działania, podobnie jak w przypadku wszystkich psychodelików są bardzo zróżnicowane i indywidualne. Zwykle jednak obejmują: silne pobudzenie, podniesienie nastroju, euforia, uczucie szczęścia i efekty wizualne. Zgodnie z PIHKAL dawkowanie 2C-I waha się w przedziale 10–20 mg a efekty utrzymują się 6–12 godzin. Mechanizm działania 2C-I opiera się na działaniu agonistycznym na receptory serotoninowe.

2C-I po raz pierwszy zostało otrzymane przez Alexandra Shulgina. Od roku 2001 substancją tą zainteresowały się nielegalnie lub półlegalnie działające wytwórnie chemiczne. Celem było poszukiwanie legalnego odpowiednika 2C-B. Substancja zdobyła uznanie i popularność jako legalny psychodelik. Nie są znane śmiertelne przedawkowania 2C-I.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b #33 2C-I. 2,5-Dimethoxy-4-iodophenethylamine [online], Erowid [dostęp 2018-06-28] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]