2 Pułk Czołgów (1 BPanc)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
2 Pułk Czołgów
Ilustracja
proporczyk kołnierzowy broni pancernej wz. 43
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1943

Rozformowanie

1944

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Włodzimierz Truchanow

Organizacja
Rodzaj wojsk

Wojska pancerne

Podległość

1 Warszawska Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte

T-34 model 1942 i T-34 model 1943 - podstawowe czołgi pułku

2 Pułk Czołgów – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie jednostki i szkolenie czołgistów prowadzono do 2 stycznia 1944 w obozie biełoomuckim. Następnie pułk został przewieziony na Smoleńszczyznę, a na przełomie marca i kwietnia do rejonu Berdyczowa. W maju wraz z brygadą przewieziono go do rejonu Kiwerc i dalej do Lublina.

Przysięgę żołnierze pułku złożyli 11 listopada 1943 w Sielcach[1].

Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]

  • ppłk Włodzimierz Truchanow
  • ppłk Teodor Rogacz

Skład etatowy[edytuj | edytuj kod]

Samochód pancerny dowództwa BA-64
  • Dowództwo i sztab
  • kompania dowodzenia
  • 3 x kompanie czołgów T-34
  • kompania czołgów lekkich T-70
  • kompania fizylierów
  • kompania rusznic przeciwpancernych
  • drużyna gospodarcza
  • punkt pomocy technicznej

Razem:

żołnierzy – 572 (oficerów – 112, podoficerów – 241, szeregowców – 219)

sprzęt:

Marsze i działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Po włączeniu pułku w skład wojsk pierwszego rzutu armii, przemaszerował przez Lublin, Kurów, Żyrzyn do rejonu Łaskarzewa. 9 sierpnia przeprawił się przez Wisłę na przyczółek warecko – magnuszewski i do 17 sierpnia toczył walki w rejonie leśniczówki Basinów, pozycji ryglowej Celinów, Wygoda oraz folwarku Studzianki. 16 sierpnia pułk został ponownie podporządkowany 1 Armii WP i ześrodkował się na południe od Magnuszewa[2].

Rozformowany w myśl rozkazu Naczelnego Dowódcy WP nr 1 z 7 września 1944 r. w związku ze zmianą struktury 1 BPanc z pułkowej na batalionową[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Komornicki 1987 ↓, s. 184–185.
  2. a b Komornicki 1987 ↓, s. 183–184.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. 3, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek kawalerii, wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07419-4.