47 Pułk Artylerii Haubic

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
47 Pułk Artylerii Haubic
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

mjr Maksym Krupień

Organizacja
Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

7 Brygada Artylerii Haubic

122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

47 Pułk Artylerii Haubic (47 pah) – pułk artylerii ludowego Wojska Polskiego.

47 pułk artylerii haubic został sformowany we wsi Adampol koło Włodawy na podstawie rozkazu nr 8 Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiegoz 20 sierpnia 1944 roku. W grudniu 1944 roku w Adampolu żołnierze pułku złożyli przysięgę[1].

Dowódcy[edytuj | edytuj kod]

  • mjr Maksym Krupień (od 4 IX 1944)

Skład etatowy[edytuj | edytuj kod]

żołnierzy – 653 (oficerów – 70, podoficerów – 186, szeregowców – 397)

sprzęt:

  • 122 mm haubice – 20
  • rusznice przeciwpancerne – 20
  • samochody – 53
  • ciągniki – 25

Działania bojowe[edytuj | edytuj kod]

Pułk wchodził w skład 7 Brygady Artylerii Haubic[2]. Walczył w operacji łużyckiej pod Schwartz Adler i o stację kolejową Radibor. Prowadząc działania pościgowe w operacji praskiej doszedł 40 km na płn.-zach. od stolicy Czech. Szlak bojowy zakończył 11 maja 1945 roku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ways 1967 ↓, s. 134.
  2. Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 735.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960. Skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.
  • Władysław S. Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. T. 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967, seria: Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej.