47 Pułk Piechoty (LWP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
47 Pułk Piechoty
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1945

Rozformowanie

1952

Tradycje
Kontynuacja

47 Pułk Zmechanizowany

Organizacja
Numer

JW 2513[1]

Dyslokacja

Szczecinek; Biała Podlaska[2]

Rodzaj wojsk

Piechota

Podległość

14 Dywizja Piechoty[2]

47 Pułk Piechoty (47 pp) – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.

Pułk sformowany został wiosną 1945, w Fordonie, w składzie 14 Dywizji Piechoty, według etatu nr 05/551 – sowieckiego pułku strzeleckiego. W październiku 1945 oddział dyslokowany został do Świecia, a w połowie następnego do Białej Podlaskiej, do koszar przy ulicy Warszawskiej. W 1949 jednostka przeniesiona została do koszar przy ulicy Kościuszki w Szczecinku. Z dniem 1 września 1952 oddział przeformowany został w 47 pułk zmechanizowany.

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

Dowódca pułku
  • ppłk Litarion Nowiski
Oficerowie pułku

Skład etatowy i sprzęt[edytuj | edytuj kod]

Maxim - podstawowy ckm pułku
  • dowództwo i sztab
  • 3 bataliony piechoty
  • kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
  • baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
  • plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii

Pułk liczył 2915 żołnierzy (w tym oficerów – 276, podoficerów 872, szeregowców – 1765).

Według etatu pułk miał posiadać 162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.