50 Batalion Saperów (1939)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
50 Batalion Saperów
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1939

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

mjr Władysław Zawalnicki

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Obrona Warszawy
Organizacja
Dyslokacja

Przemyśl

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

saperzy

Podległość

Armia „Łódź”

50 Batalion Saperów (50 bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP. Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez 4 pułk saperów z Przemyśla.

Formowanie i działania[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” 50 batalion saperów został sformowany w mobilizacji alarmowej, w grupie jednostek oznaczonych kolorem żółtym[1].

Jednostką mobilizującą był 4 pułk saperów w Przemyślu[2]. Batalion został zorganizowany według typu IIb razem z plutonem mostowym 4-tonowym nr 50[3].

Jednostka została podporządkowana dowódcy Armii „Łódź”[2]. Na stanowisko dowódcy batalionu został wyznaczony major Władysław Zawalnicki[4].

13 września 1939 roku do Warszawy przybył 5 bsap i został oddany do dyspozycji dowódcy saperów Obrony Warszawy. Mimo tego, że 5 bsap był organiczną jednostką 5 Dywizji Piechoty, pracował na korzyść dowódcy Odcinka „Warszawa-Zachód” pułkownika Mariana Porwita. W zamian za 5 bsap lwowska 5 Dywizja Piechoty otrzymała 50 armijny batalion saperów, który dotarł do Warszawy 14 września, bez jednej kompanii[5]. Major Zawalnicki został dowódcą saperów 5 DP i jednocześnie dowódcą saperów Odcinka „Warszawa-Wschód”[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cutter 2003 ↓, s. 169.
  2. a b Cutter 2003 ↓, s. 161.
  3. Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 413, 1106.
  4. Zdzisław Cutter, Mobilizacja wojsk saperskich ..., s. 19.
  5. Apoloniusz Zawilski, Bitwy..., s. 676.
  6. Ludwik Głowacki, Obrona Warszawy ..., s. 153, 215, 312.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
  • Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
  • Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń: Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Adiutor, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
  • Apoloniusz Zawilski: Bitwy polskiego września. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2011. ISBN 978-83-240-1765-2.