5 Dywizjon Rakiet Taktycznych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
5 Dywizjon Artylerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1967

Organizacja
Numer

JW 2550[1][2]

Dyslokacja

Giżycko

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska rakietowe

Podległość

1 Warszawska Dywizja Zmechanizowana

Budynek koszar dywizjonu (stan obecny)

5 Dywizjon Rakiet Taktycznych – samodzielny pododdział wojsk rakietowych i artylerii ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze wiosną 1963 uruchomiono proces formowania dywizjonów rakiet taktycznych, które postanowiono włączyć w skład dywizji ogólnowojskowych. Zarządzeniem szefa SG WP nr 0110/Org. z 1 sierpnia 1967 po przeformowaniu z dywizjonu artylerii rakietowej na etatach 4/243 utworzono 5 dywizjon artylerii z przeznaczeniem dla 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej[3][1]. Stacjonował w Giżycku[3]. W 1969 dywizjon otrzymał kolejną wyrzutnię pochodzącą z przezbrajanego w nowe rakiety innego dywizjonu[4]. W 1969 jednostka posiadała etat nr 30/129[a] i uzbrojona była w trzy wyrzutnie 2P16[5].

Zarządzeniem szefa SG WP nr 042/ Org. z 18 listopada 1982 przeformowano dywizjon z etatu 330/129 na 30/244 przezbrajając go z trzech wyrzutni 2P16 na tylko dwie 9P113[6][b].

Zarządzeniem szefa SG WP nr 08/Org. z 8 lutego 1988, w terminie do 30 września 1988 przeformowano dywizjon z etatu 30/244 na 30/243 i dodano trzecią wyrzutnię[7].

Pod koniec 1988 5 dywizjon rakiet taktyczny posiadał etat nr 30/243, a jego podstawowe wyposażenie stanowiły trzy wyrzutnie 9P113[7].

Dowódcy dywizjonu[edytuj | edytuj kod]

  • kpt. dypl. Kazimierz Rozum (26.08.1967 – 26.02.1972)[8].
  • mjr Rudolf Somerlik

Skład organizacyjny[edytuj | edytuj kod]

dowództwo i sztab

  • bateria dowodzenia
  • 3 baterie startowe, każda w składzie:
    • drużyna rachunkowa
    • drużyna topogeodezyjna
    • drużyna meteorologiczna
    • zespół obsługi wyrzutni
  • pluton obsługi technicznej
  • pluton remontowy
  • pluton zaopatrzenia
  • pluton medyczny

Razem w drt:

  • 3 wyrzutnie rakiet taktycznych 9P113 (1989}

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarządzeniem szefa SG WP nr 069/Org. z 22 IX 1969 etat dywizjonu zmieniono z 30/110 na 30/129[4].
  2. Jeszcze w 1979 w planach SG WP widniał zapis sugerujący przezbrojenie dywizjonu w nowe wyrzutnie wraz ze zwiększeniem ich liczby trzech do czterech. Ostatecznie zrealizowano oszczędniejszy wariant zakupu[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rochowicz 2018 ↓, s. 61.
  2. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
  3. a b Michał Trubas. Wojska „jednorazowego użytku”. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2/2011. s. 157. 
  4. a b Rochowicz 2018 ↓, s. 62.
  5. Rochowicz 2018 ↓, s. 63.
  6. a b Rochowicz 2018 ↓, s. 65.
  7. a b Rochowicz 2018 ↓, s. 68.
  8. Rozkaz dowódcy WOW nr 094 z 24.10.1967

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska pancerne i zmechanizowane w latach 1955–1990. „Poligon” 2010, nr 3.
  • Michał Trubas: Wojska rakietowe w polskich Wojskach Lądowych. „Militaria i fakty” 2002, nr 3.
  • Przegląd Historyczno-Wojskowy nr 2. 2011. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-21)]. (pol.).
  • Mariusz Cielma (mac76): Brygada Rakiet LWP. 2009-08-06. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-17)]. (pol.).
  • Robert Rochowicz. Rakiety operacyjne i taktyczne w Siłach Zbrojnych PRL. „Poligon”. Nr 1(62), s. 56-68, styczeń-marzec 2018. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1895-3344.