6. Otwarte Mistrzostwa Europy w Brydżu Sportowym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

6. Otwarte Mistrzostwa Europy w Brydżu Sportowym (6th European Open Bridge Championships) – zawody brydżowe, które zostały rozegrane w Ostendzie (Belgia) w dniach 15-29 czerwca 2013 roku[1].

Były to jednocześnie:

W zawodach zwyciężyli[2]:

Poprzedni zwycięzcy[edytuj | edytuj kod]

W poprzednich, 5. Otwartych Mistrzostwach Europy, które odbyły się w Poznaniu, (Polska) w okresie 6 czerwca do 2 lipca 2011 roku w poszczególnych kategoriach medalowe miejsca zdobyły następujące zespoły i pary:

Konkurencja 2011: Poznań (Polska) - Tabela medalistów[3]
12 Mixed Teams
(90 teams)
1 Francja Zimmermann: Philippe Cronier, Bénédicte Cronier, Catherine d'Ovidio, Franck Multon, Sylvie Willard, Pierre Zimmermann
2 Holandia Vriend: Carla Arnolds, Ton Bakkeren, Huub Bertens, Anton Maas, Martine Verbeek, Bep Vriend
3 Badger: Anglia Jeffrey Allerton, Anglia Frances Hinden, Anglia Graham Osborne, Szkocja Paula Leslie
3 Stany Zjednoczone Mahaffey: Sam Lev, Irina Lewitina, Jim Mahaffey, Jacek Pszczoła, Judi Radin, Janice Seamon-Molson
12 Mixed Pairs
(208 pairs)
1 Francja: Catherine d'OvidioPhilippe Cronier
2 Szwecja: Anna Zack EinarssonBengt-Erik Efraimsson
3 Holandia: Magdaléna TicháRichard Ritmeijer
5 Open Teams
(119 teams)
1 Stany Zjednoczone Mahaffey: Gary Cohler, Sam Lev, Jim Mahaffey, Jeff Meckstroth, Jacek Pszczoła, Eric Rodwell
2 Bessis: Francja Michel Bessis, Francja Thomas Bessis, Niemcy Josef Piekarek, Niemcy Alexander Smirnov
3 Monaco A: Monako Jean Charles Allavena, Monako Marco Catellani, Monako Henri Fissore, Monako Nathalie Frey, Francja Marc Bompis, Francja Jean-Christophe Quantin
16 Open Pairs
(323 pairs)
1 Polska: Artur GułaMikołaj Taczewski
2 Izrael: Eldad Ginosar - Ron Pachtman
3 Polska: Krzysztof BurasGrzegorz Narkiewicz
5 Women Teams
(24 teams)
1 Turcja Kapadokya: Mine Babac, Lale Gumrukcuoglu, Serap Kuranoglu, Dilek Yavas
2 Holandia Netherlands Women 1: Carla Arnolds, Laura Dekkers, Marion Michielsen, Jet Pasman, Anneke Simons, Bep Vriend
3 Cronier: Francja Véronique Bessis, Francja Bénédicte Cronier, Francja Catherine d'Ovidio, Francja Sylvie Willard, Austria Jovanka Smederevac, Chorwacja Nikica Sver
13 Women Pairs
(34 pairs)
1 Holandia: Carla ArnoldsBep Vriend
2 Holandia: Rosaline BarendregtMartine Verbeek
3 Francja: Bénédicte CronierSylvie Willard
5 Senior Teams
(18 teams)
1 Francja Grenthe: Patrick Grenthe, Guy Lasserre, Francois Leenhardt, Patrice Piganeau, Philippe Poizat, Philippe Vanhoutte
2 Pharon: Szwecja Hans Göthe, Anglia Paul Hackett, Anglia Gunnar Hallberg, Anglia David Price, Anglia Colin Simpson, Anglia Tony Waterlow
3 Kutner: Polska Marek Borewicz, Polska Jacek Stasica, Polska Włodzimierz Wala, Szwajcaria Roger Kutner
12 Senior Pairs
(37 pairs)
1 Polska: Aleksander JezioroJerzy Russyan
2 Polska: Irena ChodorowskaJan Chodorowski
3 Francja: Francois LeenhardtPatrice Piganeau
Gen Open 1 Stany Zjednoczone Jacek Pszczoła
2 Francja Philippe Cronier
3 Francja Pierre Zimmermann
Gen Women 1 Holandia Carla Arnolds
1 Holandia Bep Vriend
3 Francja Bénédicte Cronier
3 Francja Sylvie Willard
Gen Senior 1 Francja Philippe Vanhoutte
2 Włochy Andrea Buratti
3 Polska Apolinary Kowalski

Format zawodów[edytuj | edytuj kod]

Zawody były rozgrywane według następujących zasad[4][5][6]:

  • Zawody rozgrywane w kategoriach drużyn i par mikstowych mikstowych, open, kobiet i seniorów;
  • W zawodach mogą uczestniczyć drużyny i pary dowolnych federacji brydżowych - niekoniecznie z Europy;
  • Zawody rozgrywane w kolejności:
    • Pary mikstowe,
    • Drużyny mikstowe,
    • Drużyny open/kobiet/seniorów,
    • Pary open/kobiet/seniorów;
  • W przypadku par rozgrywane były rundy kwalifikacyjne, a następnie najlepsze drużyny grały rundy finałowe;
  • W przypadku zespołów rozgrywane były rundy kwalifikacyjne systemem szwajcarskim, następnie rozgrywki pucharowe;
  • W dniach w których były rozgrywane rundy pucharowe pozostali zawodnicy mogli brać udział w dodatkowych turniejach.

Przywileje zwycięzców[edytuj | edytuj kod]

Zdobywcy 3 pierwszych miejsc otrzymali medale.

Zwycięzcy mają prawo do tytułu European Open Champion.

Najlepsza para w ME Open par zdobyła nagrodę Giorgio Belladonna trofeum. Jej repliki dostały również 3 najlepsze europejskie pary.

Najlepsza para w ME Kobiet par zdobyła nagrodę Annamaria Torlontano Trophy. Jej repliki dostały również 3 najlepsze europejskie pary.

Najlepsza para w ME Seniorów par zdobyła nagrodę European Trophy Senior. Jej repliki dostały również 3 najlepsze europejskie pary.

Wszyscy uczestnicy otrzymali punkty w klasyfikacjach EBL i WBF.

Zespołom i parom, które zdobyły tytuł Mistrza Europy zapewniono bezpłatny udział (opłaty startowe + hotel) w kolejnych, 7. Otwartych Mistrzostwach Europy w roku 2015. Zwycięzców gier mieszanych zaproszono na tydzień, w którym będą rozgrywki mikstów, natomiast zwycięzcy Open, Kobiet i Seniorów zostali zaproszeni na zawody w kolejnym tygodniu.

Wyniki zawodów[edytuj | edytuj kod]

Konkurencja 2013: Ostenda (Belgia) - Tabela medalistów[2]
13. Mixed Teams
(98 teams)
1 NedAut: Holandia Huub Bertens, Holandia Marion Michielsen, Holandia Ricco van Prooijen, Austria Jovanka Smederevac, Holandia Martine Verbeek, Austria Sascha Wernle
2 Austria Austria: Iris Grumm, Arno Lindermann, Martin Schifko, Terry Weigkricht
3 Schaltz: Dania Nadia Bekkouche, Szwecja Peter Fredin, Dania Dorthe Schaltz, Dania Peter Schaltz
13. Mixed Pairs
(416 pairs)
1 Bułgaria: Desisława Popowa - Rosen Gunew
2 Francja: Sylvie Willard - Marc Bompis
3 Turcja Netsy Sayer - Bułgaria Zachari Zachariew
6. Open Teams
(121 teams)
1 Polska Mazurkiewicz: Piotr Gawryś, Krzysztof Jassem, Paweł Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Piotr Tuszyński, Jakub Wojcieszek
2 Włochy Breno: Mario D'Avossa, Benito Garozzo, Riccardo Intonti, Massimo Lanzarotti, Andrea Manno, Romain Zaleski
3 Isrmany: Izrael Allon Birman, Izrael Ilan Herbst, Izrael Ofir Herbst, Izrael Deror Padon, Niemcy Josef Piekarek, Niemcy Alexander Smirnov
17. Open Pairs
(280 pairs)
1 Niemcy Sabine Auken - Roy Welland Stany Zjednoczone
2 Holandia Jan Jansma - Zia Mahmood Stany Zjednoczone
3 Norwegia Nils Kåre Kvangraven - Terje Lie Norwegia
6. Women Teams
(25 teams)
1 China 1: Feng Xuefeng, Wang Wenfei, Wang Liping, Zhang Yu
2 Włochy Italia 1: Caterina Ferlazzo, Gabriella Manara, Simonetta Paoluzi, Annalisa Rosetta, Ilaria Saccavini, Marilina Vanuzzi
3 Holandia Dutch Women: Carla Arnolds, Jet Pasman, Anneke Simons, Wietske van Zwol
14. Women Pairs
(46 pairs)
1 Francja Catherine d'Ovidio - Janice Seamon-Molson Stany Zjednoczone
2 Holandia Marion Michielsen - Meike Wortel Holandia
3 Francja Véronique Bessis - Carole Puillet Francja
6. Senior Teams
(23 teams)
1 Szwecja Lavec: Peter Billgren, Sven-Olov Flodqvist, Mats Pettersson, Björn Sanzen
2 Austria Hansen: Heinrich Berger, Renate Hansen, Hubert Obermair, Franz Terraneo
3 Włochy Bardin: Antonio Bardin, Franco Garbosi, Luigina Gentili, Carlo Maria Gentili, Silvio Tosi, Paolo Uggeri
13. Senior Pairs
(52 pairs)
1 Irlandia Nicholas Fitzgibbon - Adam Mesbur Irlandia
2 Niemcy Michael Elinescu - Entscho Wladow Niemcy
3 Szwajcaria Stefan Cabaj - Włodzimierz Ilnicki Polska

W sumie na 6. Otwartych Mistrzostwach Europy rozdano 84 medale 83 zawodnikom. (Marion Michielsen otrzymała dwa medale) z 16 różnych federacji. Sylvie Willard i Wietske van Zwol w dotychczasowych edycjach Otwartych ME zdobyły po 7 medali i wyrównały rekord należący do Bep Vriend[7].

Osiągnięcia polskich zawodników[edytuj | edytuj kod]

Na 6. Otwartych Mistrzostwach Europy w brydżu sportowym polscy zawodnicy zdobyli 2 medale:

Przebieg zawodów[edytuj | edytuj kod]

13. Otwarte ME w kategorii Par Miskstowych[edytuj | edytuj kod]

13. Otwarte Mistrzostwa Europy w kategorii Par Miskstowych były rozgrywane w dniach od 15 do 17 czerwca.

Odbyło się w sumie 9 sesji kwalifikacyjnych: 15 czerwca 4 sesje, a 16 czerwca 5 sesji. W kwalifikacjach uczestniczyło 416 par.

W dniach 17 i 18 czerwca odbyło się po 5 sesji finałowych z udziałem 104 par.

Zwycięzcami zawodów zostały pary[2]:

  1. Bułgaria Desisława Popowa - Bułgaria Rosen Gunew;
  2. Francja Sylvie Willard - Francja Marc Bompis;
  3. Turcja Netsy Sayer - Bułgaria Zachari Zachariew.

Najlepiej z polskich par zagrali Ewa Miszewska i Apolinary Kowalski, którzy zajęli 17. pozycję.

13. Drużynowe Otwarte ME Mikstów[edytuj | edytuj kod]

13. Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Mikstów zostały rozegrane w dniach od 19 do 21 czerwca. W zawodach uczestniczyło 98 zespołów.

W dniach 19 i 20 czerwca zostały rozegrane sesje kwalifikacyjne (mecze 10-rozdaniowe, system szwajcarski). 21 czerwca zostały rozegrane:

  • 3 sesje kwalifikacyjne. Wyłoniono 2 drużyny dla gry o pierwsze miejsce i 2 drużyny dla gry o miejsce 3.;
  • mecz o 3. miejsce (2 sesje po 14 rozdań);
  • mecz o 1. miejsce (2 sesje po 14 rozdań);
  • 2 sesje dla pozostałych drużyn.

Zwycięzcami zawodów zostały[2]:

  1. NedAut: Holandia Huub Bertens, Holandia Marion Michielsen, Holandia Ricco van Prooijen, Austria Jovanka Smederevac, Holandia Martine Verbeek, Austria Sascha Wernle;
  2. Austria Austria: Iris Grumm, Arno Lindermann, Martin Schifko, Terry Weigkricht;
  3. Schaltz: Dania Nadia Bekkouche, Szwecja Peter Fredin, Dania Dorthe Schaltz, Dania Peter Schaltz.

Z polskich zespołów najlepiej wypadł Connector Poland: Katarzyna Dufrat, Danuta Kazmucha, Michał Klukowski, Michał Nowosadzki, Cezary Serek, Justyna Żmuda, który zajął 20. miejsce.

6. Otwarte Drużynowe ME Open[edytuj | edytuj kod]

6. Otwarte Drużynowe Mistrzostwa Europy Open zostały rozegrane w dniach od 2 do 25 czerwca równolegle z mistrzostwami w kategorii kobiet i seniorów.

W dniach 22 i 23 czerwca odbyło się 10 rund kwalifikacyjnych, w których wzięło udział 121 zespołów.

24 czerwca odbyła się runda 16 drużyn (dwie sesje po 14 rozdań) oraz ćwierćfinały (też dwie sesje po 14 rozdań).

25 czerwca odbyły się:

  • półfinały,
  • mecz o 3. miejsce,
  • mecz o 1. miejsce.

Zwycięzcami zawodów zostały drużyny[2]:

  1. Polska Mazurkiewicz: Piotr Gawryś, Krzysztof Jassem, Paweł Jassem, Marcin Mazurkiewicz, Piotr Tuszyński, Jakub Wojcieszek;
  2. Włochy Breno: Mario D'Avossa, Benito Garozzo, Riccardo Intonti, Massimo Lanzarotti, Andrea Manno, Romain Zaleski;
  3. Isrmany: Izrael Allon Birman, Izrael Ilan Herbst, Izrael Ofir Herbst, Izrael Deror Padon, Niemcy Josef Piekarek, Niemcy Alexander Smirnov.

6. Otwarte Drużynowe ME Kobiet[edytuj | edytuj kod]

6. Otwarte Drużynowe Mistrzostwa Europy Kobiet zostały rozegrane w dniach od 22 do 24 czerwca równolegle z mistrzostwami w kategorii open i seniorów.

W dniach 22 i 23 czerwca odbyło się 10 rund kwalifikacyjnych w których wzięło udział 25 zespołów.

24 czerwca odbyły się:

  • półfinały,
  • mecz o 3. miejsce,
  • mecz o 1. miejsce.

Zwycięzcami zawodów zostały drużyny[2]:

  1. China 1: Feng Xuefeng, Wang Wenfei, Wang Liping, Zhang Yu;
  2. Włochy Italia 1: Caterina Ferlazzo, Gabriella Manara, Simonetta Paoluzi, Annalisa Rosetta, Ilaria Saccavini, Marilina Vanuzzi;
  3. Holandia Dutch Women: Carla Arnolds, Jet Pasman, Anneke Simons, Wietske van Zwol.

Polski zespół Poland, w składzie: Cathy Bałdysz, Katarzyna Dufrat, Danuta Kazmucha, Anna Sarniak, Joanna Taczewska, Justyna Żmuda zajął 8. miejsce.

6. Otwarte Drużynowe ME Seniorów[edytuj | edytuj kod]

6. Otwarte Drużynowe Mistrzostwa Europy Seniorów zostały rozegrane w dniach od 22 do 24 czerwca równolegle z mistrzostwami w kategorii open i kobiet.

W dniach 22 i 23 czerwca odbyło się 10 rund kwalifikacyjnych, w których wzięły udział 23 zespoły.

24 czerwca odbyły się:

  • półfinały,
  • mecz o 3. miejsce,
  • mecz o 1. miejsce.

Zwycięzcami zawodów zostały drużyny[2]:

  1. Szwecja Lavec: Peter Billgren, Sven-Olov Flodqvist, Mats Pettersson, Björn Sanzen;
  2. Austria Hansen: Heinrich Berger, Renate Hansen, Hubert Obermair, Franz Terraneo;
  3. Włochy Bardin: Antonio Bardin, Franco Garbosi, Luigina Gentili, Carlo Maria Gentili, Silvio Tosi, Paolo Uggeri.

Z polskich zespołów najwyżej uplasował się zespół Szenberg w składzie: Zbigniew Macior, Jerzy Michałek, Mirosław Milaszewski, Stefan Szenberg, który zajął 5. miejsce.

17. Otwarte ME Par Open[edytuj | edytuj kod]

17. Otwarte Mistrzostwa Europy Par Open odbyły się w dniach od 25 do 29 czerwca:

  • 25 i 26 czerwca odbyły się kwalifikacje (10 sesji po 10 rozdań), w których startowało 280 par;
  • 27 czerwca odbyły się półfinały (5 sesji), w których uczestniczyło 100 par;
  • 28 i 29 czerwca odbyły się finały (9 sesji) z udziałem 46 par.

Zwycięzcami zostali:

  1. Niemcy Sabine Auken - Roy Welland Stany Zjednoczone;
  2. Holandia Jan Jansma - Zia Mahmood Stany Zjednoczone;
  3. Norwegia Nils Kåre Kvangraven - Terje Lie Norwegia.

Z polskich par najwyżej uplasowali się Jacek Kalita i Michał Nowosadzki, którzy zajęli 9. miejsce.

14. Otwarte ME Par Kobiet[edytuj | edytuj kod]

14. Otwarte Mistrzostwa Europy Par Kobiet odbyły się w dniach od 27 do 29 czerwca. W sumie było 14 sesji po 10 rozdań.

Zwycięzcami zostały:

  1. Francja Catherine d'Ovidio - Janice Seamon-Molson Stany Zjednoczone;
  2. Holandia Marion Michielsen - Meike Wortel Holandia;
  3. Francja Véronique Bessis - Carole Puillet Francja.

Polska para, Danuta Kazmucha i Justyna Żmuda, zajęła 6. miejsce.

13. Otwarte ME Par Seniorów[edytuj | edytuj kod]

13. Otwarte Mistrzostwa Europy Par Seniorów odbyły się w dniach od 27 do 29 czerwca:

  • 27 i 28 czerwca odbyły się kwalifikacje (10 sesji po 10 rozdań), w których startowały 52 pary;
  • 29 czerwca odbyły się 4 sesje finału w którym startowały 22 pary.

Zwycięzcami zostali:

  1. Szwecja Goran Sellden - Björn Wenneberg Szwecja;
  2. Francja Serge Bergheimer - Jean-Claude Foussier Francja.
  3. Szwajcaria Stefan Cabaj - Włodzimierz Ilnicki Polska;

Transmisje z zawodów[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie sesje zawodów transmitowane były codziennie w internecie poprzez BBO, z uwzględnieniem każdej sesji. Jednoczesna transmisja obejmowała 10 stołów. Wyjątkiem były dwa dni kwalifikacji zawodów par (26 i 27 czerwca), kiedy transmisji nie przeprowadzono.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 6th European Open Bridge Championships.. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  2. a b c d e f g 6th European Open Bridge Championships. Results. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  3. EBL: 5th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
  4. GENERAL CONDITIONS OF CONTEST.. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  5. SUPPLEMENTARY CONDITIONS OF CONTEST.. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  6. RULINGS and REVIEW.. [dostęp 2013-06-25]. (ang.).
  7. 6th European Open Bridge Championships. Daily Bulletin. Issue No 16. [dostęp 2013-06-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Biuletyny zawodów
Zdjęcia z Mistrzostw